27-04-2008, 20:22
[/color][/size][/b][/align][align=center][b][size=medium][color=#800080]
Ağlamayı unutmuştu gözlerim...
Bir zamanlar o kadar çok yaş dökülmüştü ki, küçük bedenimdeki gözlerimden; ağlamaya isyan etmişti sözlerim...
Dün gece bir ağlamak kapımı çaldı, ama ben ağlamayı beceremedim hıçkıra hıçkıra ağlamayı, bütün efkarımı onla akıtmayı...
Ağlamayı unutmuştu gözlerim...
O kadar uzun zaman içime akıttım ki yaşları, gözümdeki yaşlar acemiceydi...Hüngür hüngür ağlamayı istedim ama olmadı, kesik kesikti hıçkırıklarım...
Ben gözyaşlarımı hece hece yazdıklarıma dökmeyi seçtim... Senelerce birşeylerin ardına sakladım çaresizliklerimi...
Hatalara düştüm kimi zaman... İsyanlara düştüm yazdıklarımda, niyazlarımda...
Sonra pişman oldum... Tövbelerime sürdüm kelamlarımı... Yanlışa düşme korkusundan yazmadım uzun zaman...
Ama hiç bırakamadım içimde büyüyen suskunluklarımı satırlarda ağlatmayı...
İçimdeki yangınları söndürmeye çalıştım yazdıklarımla... Şimdi de yazıyorum çünkü gözlerim ağlamayı çoktan unutmuş...
Elbette gözlerimden yaşlar dökülüyor... Ama ne zaman gözümden bir damla yaş gelse babamın sözleri kulağımda çınlıyor...
''Dayanmayı, sabretmeyi öğren bundan daha acılarını göreceksin..''
Sabretmeyi öğreniyorum... belki yüreğim param parça oluyor ama sabrediyorum... Kurban olduğum Mevlam beni de böyle imtihan ediyor...
Ağlamayı unutmuştu gözlerim...
Çektiğim acıları, içimde ne fırtınalar koptuğunu bir ben bilirim... Birde gözlerimdeki ifadeyi okuyabilenler...
Bazen dalar giderim uzaklara, kimsenin olmadığı diyarlara... İşte o anlarda gözlerim herşeyi anlatır görmek isteyenlere...
Ne acı çeksemde yüzüm hep güler ve bundandır; insanlar hep beni mutlu zanneder...
İnsanın kelamı, hareketleri, görüntüsü nasıl olursa olsun... bir tek gözler gerçekleri söyler...
Ağlamayı unutan gözlerimi şimdi ağlatmak istiyorum...
Elimden birşey gelmiyor... Lafzım boğazımda bir yerlere takılıyor... Gönlümü çok yorgun hissediyorum... Gitmek istiyorum ya sevdiklerimin yanına ya da uzak diyarlara...
Ama ne yanlarına gidebiliyorum ne uzak diyarlara gidebiliyorum... Bana ''orda kal oku'' dendi; verdiğim sözü tutmaya çalışıyorum...
ayrılıklar hiç bukadar bükmemişti belimi...
Artık vuslatın kapımı çalmasını bekliyorum...
alıntı
__________________
Ağlamayı unutmuştu gözlerim...
Bir zamanlar o kadar çok yaş dökülmüştü ki, küçük bedenimdeki gözlerimden; ağlamaya isyan etmişti sözlerim...
Dün gece bir ağlamak kapımı çaldı, ama ben ağlamayı beceremedim hıçkıra hıçkıra ağlamayı, bütün efkarımı onla akıtmayı...
Ağlamayı unutmuştu gözlerim...
O kadar uzun zaman içime akıttım ki yaşları, gözümdeki yaşlar acemiceydi...Hüngür hüngür ağlamayı istedim ama olmadı, kesik kesikti hıçkırıklarım...
Ben gözyaşlarımı hece hece yazdıklarıma dökmeyi seçtim... Senelerce birşeylerin ardına sakladım çaresizliklerimi...
Hatalara düştüm kimi zaman... İsyanlara düştüm yazdıklarımda, niyazlarımda...
Sonra pişman oldum... Tövbelerime sürdüm kelamlarımı... Yanlışa düşme korkusundan yazmadım uzun zaman...
Ama hiç bırakamadım içimde büyüyen suskunluklarımı satırlarda ağlatmayı...
İçimdeki yangınları söndürmeye çalıştım yazdıklarımla... Şimdi de yazıyorum çünkü gözlerim ağlamayı çoktan unutmuş...
Elbette gözlerimden yaşlar dökülüyor... Ama ne zaman gözümden bir damla yaş gelse babamın sözleri kulağımda çınlıyor...
''Dayanmayı, sabretmeyi öğren bundan daha acılarını göreceksin..''
Sabretmeyi öğreniyorum... belki yüreğim param parça oluyor ama sabrediyorum... Kurban olduğum Mevlam beni de böyle imtihan ediyor...
Ağlamayı unutmuştu gözlerim...
Çektiğim acıları, içimde ne fırtınalar koptuğunu bir ben bilirim... Birde gözlerimdeki ifadeyi okuyabilenler...
Bazen dalar giderim uzaklara, kimsenin olmadığı diyarlara... İşte o anlarda gözlerim herşeyi anlatır görmek isteyenlere...
Ne acı çeksemde yüzüm hep güler ve bundandır; insanlar hep beni mutlu zanneder...
İnsanın kelamı, hareketleri, görüntüsü nasıl olursa olsun... bir tek gözler gerçekleri söyler...
Ağlamayı unutan gözlerimi şimdi ağlatmak istiyorum...
Elimden birşey gelmiyor... Lafzım boğazımda bir yerlere takılıyor... Gönlümü çok yorgun hissediyorum... Gitmek istiyorum ya sevdiklerimin yanına ya da uzak diyarlara...
Ama ne yanlarına gidebiliyorum ne uzak diyarlara gidebiliyorum... Bana ''orda kal oku'' dendi; verdiğim sözü tutmaya çalışıyorum...
ayrılıklar hiç bukadar bükmemişti belimi...
Artık vuslatın kapımı çalmasını bekliyorum...
alıntı
__________________