03-03-2009, 00:05
ANNEM
Her gün yeni bir damla akıyor yaprağa. Büyüyorum anne. Ölmüş duvarlar arasında saadetine muhtaç bir gülüş bekliyorum. Kulağımda çınlanan her sese “anne “ diye mana veriyorum. Su olup gönlüne akmak ayaklarındaki cenneti görmek istiyorum. Biliyorum ki bedende bir can gözümde bir damlasın.Annem benim.Bir ömür hayranlığını sevdiğim sır dolu mısralarımsın.Reddetmiş olduğum çocuksu maskemsin annem.Senin güzelliğin benim canım,benim büyümelerim ise senin gölgende havaya karışımımdır.
Kim bilir nasırlı ellerinde dayanamadığın ne feryatlar var. Ve sen kendini hep zarfın ikinci bir planında saklayıp savruldun meyvelerine. Kararını hep güz akşamlarından yana verdin kendini unutup. Oysa ben şimdi senin şefkatinde can bulmayı özledim.Fedakarlığını yüreğine katıp ruhuyla birleştiren annem.
Bir yitirilişin içinde gibiyim. Kalıplaşmış bir doğruda annenin değerini veriyorum. Biliyorum ölçemem ,hayatımda farkına varamadığım bir paylaşma içinde olduğumuzu,ama dört mevsimin yeşilidir annem bana. Düşlerimde sararmayan bir güzellik ,ömrümün vefa etmeyeceği bir sevgidir O, gönül çizgimde.
Sıcaklık kamaşırken parlaklık bile kör olur onun merhamet kucağında.Hep taze kalan bir özlem kokusu doludur bakışları.Bir gözünde ne isek diğerinde iki katı değil miyiz aslında?Başucumuz olur, kızıl bir gecede üşürken. Sevgili gözlerle kocaman hüzünleri kovar odamızdan.
Bir eli beşiktedir hep.Diğeri, bedeli olmayan buram buram bir sevgi vermektedir bize.Aptalca olan bütün imkansızlıkları annemle hayal ettiğimi bilirim onun verdiği güvenle. Ve en bedava şeyi bile hayal kurmaktan hiç vazgeçmedim.Baştanbaşa kaldıramadığım bir darbeyi iki cümlesiyle sızlatan,kederi acıtan, kana karıştıran annem.
Ne güzel! Senin elinin hamurunda, gözünün ışığında olmak. Sevgiyi ağrısız yaşamak ne güzel.Ayak seslerimin kaybolan ümitlerinde annemin güveninde olmak…
Sabır taşını eriten sefaletin içinde bana zenginliği sunan annem. Her yalnızlıkta sımsıkı sarıldığım kalp atışlarımsın, sıcacık duygularısın masumiyetim. Sonbaharın zemheriye dönüştüğü penceremsin.
İçimde tamamlanmamış her maneviyatın yarım kalan diğer tamamıdır annem.Nasırlı ellerinde naciz bir kadife yumaşaklığı,melek uykusu gözlerinde kavgalı bir saadet,yorgun bedeninde fedakarlığın izleri olan adımlar…Yine de üstüme bir güneş oluyor annem.Uyanıyor her sabah gözlerimde.
Gönlümde sevgilerin en yücesini kuruyorum anneme, saflığımın en temiz yanını O’na ayırıyorum. Hiçbir gecemin yasa büründüğünü bilmiyorum. İçimde annesiz savaşmalara izin vermiyorum. Cesaret alamadığım her belirsizlikte korkularımı aydınlığa kavuşturuyor annem. Ne nefes yeter ne de gözyaşı, onu düşlerde görmeye. Anladım ki sevgi de yenilirmiş onun sevdasının galibiyetinde.
Anladım ki bugüne kadar annemle aynı düşü hiç görmemişim. Hep başımın ucundaymış.
Murat BAŞAR
Her gün yeni bir damla akıyor yaprağa. Büyüyorum anne. Ölmüş duvarlar arasında saadetine muhtaç bir gülüş bekliyorum. Kulağımda çınlanan her sese “anne “ diye mana veriyorum. Su olup gönlüne akmak ayaklarındaki cenneti görmek istiyorum. Biliyorum ki bedende bir can gözümde bir damlasın.Annem benim.Bir ömür hayranlığını sevdiğim sır dolu mısralarımsın.Reddetmiş olduğum çocuksu maskemsin annem.Senin güzelliğin benim canım,benim büyümelerim ise senin gölgende havaya karışımımdır.
Kim bilir nasırlı ellerinde dayanamadığın ne feryatlar var. Ve sen kendini hep zarfın ikinci bir planında saklayıp savruldun meyvelerine. Kararını hep güz akşamlarından yana verdin kendini unutup. Oysa ben şimdi senin şefkatinde can bulmayı özledim.Fedakarlığını yüreğine katıp ruhuyla birleştiren annem.
Bir yitirilişin içinde gibiyim. Kalıplaşmış bir doğruda annenin değerini veriyorum. Biliyorum ölçemem ,hayatımda farkına varamadığım bir paylaşma içinde olduğumuzu,ama dört mevsimin yeşilidir annem bana. Düşlerimde sararmayan bir güzellik ,ömrümün vefa etmeyeceği bir sevgidir O, gönül çizgimde.
Sıcaklık kamaşırken parlaklık bile kör olur onun merhamet kucağında.Hep taze kalan bir özlem kokusu doludur bakışları.Bir gözünde ne isek diğerinde iki katı değil miyiz aslında?Başucumuz olur, kızıl bir gecede üşürken. Sevgili gözlerle kocaman hüzünleri kovar odamızdan.
Bir eli beşiktedir hep.Diğeri, bedeli olmayan buram buram bir sevgi vermektedir bize.Aptalca olan bütün imkansızlıkları annemle hayal ettiğimi bilirim onun verdiği güvenle. Ve en bedava şeyi bile hayal kurmaktan hiç vazgeçmedim.Baştanbaşa kaldıramadığım bir darbeyi iki cümlesiyle sızlatan,kederi acıtan, kana karıştıran annem.
Ne güzel! Senin elinin hamurunda, gözünün ışığında olmak. Sevgiyi ağrısız yaşamak ne güzel.Ayak seslerimin kaybolan ümitlerinde annemin güveninde olmak…
Sabır taşını eriten sefaletin içinde bana zenginliği sunan annem. Her yalnızlıkta sımsıkı sarıldığım kalp atışlarımsın, sıcacık duygularısın masumiyetim. Sonbaharın zemheriye dönüştüğü penceremsin.
İçimde tamamlanmamış her maneviyatın yarım kalan diğer tamamıdır annem.Nasırlı ellerinde naciz bir kadife yumaşaklığı,melek uykusu gözlerinde kavgalı bir saadet,yorgun bedeninde fedakarlığın izleri olan adımlar…Yine de üstüme bir güneş oluyor annem.Uyanıyor her sabah gözlerimde.
Gönlümde sevgilerin en yücesini kuruyorum anneme, saflığımın en temiz yanını O’na ayırıyorum. Hiçbir gecemin yasa büründüğünü bilmiyorum. İçimde annesiz savaşmalara izin vermiyorum. Cesaret alamadığım her belirsizlikte korkularımı aydınlığa kavuşturuyor annem. Ne nefes yeter ne de gözyaşı, onu düşlerde görmeye. Anladım ki sevgi de yenilirmiş onun sevdasının galibiyetinde.
Anladım ki bugüne kadar annemle aynı düşü hiç görmemişim. Hep başımın ucundaymış.
Murat BAŞAR