16-08-2006, 08:07
Yine sabah ezaninda uyandim. Duvarlara yaslanip beni izleyen karanlik ve dün geceden beri yüregimde konaklayan puslu yalnizlik vardi odamda.. Sessizlik ve sensizligin icinde suskunluga bürünmüstü benligim. Anlamsiz girdabin icinde küflü cigliklarin esiri oluyordum.Üzerimdeki battaniyeyi aralayip ezani dinlerken seni aradim karanligin icinde. Seni ve sesini ozlemistim. Gülüslerini, yüregini ariyordum gozlerimin mavi denizlerinde. Bulamiyordum sevdaya dair bir nefes. Gozüm bir an cep telefonumu aramisti.Hala tek bir cevapsiz cagri bile yoktu. Bir cevapsiz cagriya bile raziydim oysa. Yoktu , yoktu iste... Derin sessizligin icine biraktim gozyaslarimi. Islanan kirpiklerimi yine duvarlar silecekti anlasilan. Yine yorgun gecenin ayazlarda hirpalanmis sabahina uyanacaktim.Off isyanlar yine gebe kalacakti yüregimde. Sevdanin icinde yalnizliga düsecektim yine..Her iki yani atese verilmis bir mektup gibi yalnizligin icinde külleniyordu yüregim....
Ben seni ozlemistim. Dudaklarimin suyu ozledigi gibi gozlerini ozlüyor, kuru topragin yagmuru bekledigi gibi ilik nefesini bekliyordum. Zaman hala en son konustugumuz gecede kalmisti sanki..Herseyi ertelemis senin dudaklarindan dokülecek birkac satira birakmistim kendimi . Sesini, nefesini ozlüyordum ; tenini degil..Gozlerini gormek degil; yüreginin beyazliginda gülümseyen ilik nefesine dogru akmaliydim. Sen yoktun ve hersey karanlikti..Sesinle aydinlanacak bir kac cümleye bile raziydim..Tek bir cümle, tek bir satir...Sadece senin ve benim oldugum umut kokan cümleleri ozlemistim..
Hicbir seye aldiris etmeden colün ortasinda susuz kalmis gocebe gibi senin hasretini iciyordum. Severken ozlemin atesinde kavruluyordum. Yoktun yine, severken bile ozlüyordum seni.Ozlemin aldi basini ve nice bosluklar acti yüregimde. Isminin gecmedigi cümlelerim hep kurakti. Sesinin cinlatmadigim odam ise karanliga düsmüs yetim bir ciglikti. Dalindan koparilmis cicek gibi mahzun, yillari devirmis bir cinar gibi suskundu yüregim. Nefesini ozlüyordum. Icine delicesine cekip iki dudaklarinda hayata odül diye biraktigin ilik nefesini ariyordum . Tek bir kelimeden kurulmus sevdana hasrettim ben. ek nefesine, tek cümlene hasrettim..
Günesin avuclarinda eriyen bir buz parcasi gibi yavas yavas olüyordum. Oysa ben senin gozlerinde olmeliydim.Varliginda son bulmaliydi dizlerim.Yapayalniz olmek istemiyordum. Benin senin gozlerinin carmihina gerilip kuru topraga cansuyu diye kanlarimi sermeliyim.. Yalnizligin ve karanligin yollarinda yitip gidiyorum. Icimdeki kilcaldamarlar hasretindeki izdiraba yenik düsüyordu. Oysa senin gozlerin olmaliydi daragacim. Oysa senin yüregin olmaliydi ayaklarima olüm diye sürdügüm kor bicagim.. Senin dudaklarina büzülüp senin varligindan kuvvet alip methiyeler düzmeliyim Azrail e. Olümü senin kollarinda onur bilmeliydim..Ben senin gozlerinde olmeliydim....
Kiyisiz sahiller gibi yetim, mevsimsiz baharlar gibi oksüzüm sen yokken. Biliyorum sende delicesine seviyorsun beni..Ben de seviyorum seni ama anla ne olur gün gectikce icimdeki hasretinin kor alevleri büyüyor. Ben hasretten, seni kaybetmekten degil; karanligi solurken varliginda olememekten korkuyorum. Satirlarimi sana sitem diye alma ne olur. Sadece seni ozleminin yanginiyla kapina düsüyorum.. Gün gectikce büyüyor icimde anlamsiz cigliklar. Üzerimde kaliyor suskun karanliklar. Geceler devriliyor gozlerime. Altinda kalip olmekten degil; senin omuzlarindan kanatlanip gozlerinin daragacinda olememekten korkuyorum...
Simdi zamani hasretine kurup sabaha ve günese kapatacagim gozlerimi. Ve sesini duymadan, nefesini cigerlerimde solumadabn gozlerinin daragaclarinda hazir bekletecegim yüregimi...Metruk zemheriyi sirtlanip sensiz gecen saatlerin ocünü almak icin yalinayak tüm karanliklari ezecegim. Yumruklarimi sikip karanligin icinde gozlerini hatirlatan, senin sicakligini anlatan birseyler arayacagim icimde. Bulacagim elbet...Ama sesini duyamamanin soguklugu icinde yatak bildigim kaldirim taslarina sarilacagim. Hasretini üzerime bir battaniye gibi serip seni bekleyecegim kimliksiz satirlarin yorgun agitlarinda. Ve korkularima sicak sesinle cevap verecegin günü iple cekecegim..
Daragacina astigim hasretini gozlerindeki isikla, karanlik uykulara emanet diye biraktigim üsüyen tenimi sesindeki sicaklikla gecenin dar vaktinde uyandirmak dilegimle..Yoksa yüregini yolla nefesimi hayattan kesecek kor bicagim olsun sevgin.Yoksa gozlerini yolla daracagim olsun kirpiklerin..Yolla ki, senin kollarinda olmeyi yüregim onur bilsin..
Ben seni ozlemistim. Dudaklarimin suyu ozledigi gibi gozlerini ozlüyor, kuru topragin yagmuru bekledigi gibi ilik nefesini bekliyordum. Zaman hala en son konustugumuz gecede kalmisti sanki..Herseyi ertelemis senin dudaklarindan dokülecek birkac satira birakmistim kendimi . Sesini, nefesini ozlüyordum ; tenini degil..Gozlerini gormek degil; yüreginin beyazliginda gülümseyen ilik nefesine dogru akmaliydim. Sen yoktun ve hersey karanlikti..Sesinle aydinlanacak bir kac cümleye bile raziydim..Tek bir cümle, tek bir satir...Sadece senin ve benim oldugum umut kokan cümleleri ozlemistim..
Hicbir seye aldiris etmeden colün ortasinda susuz kalmis gocebe gibi senin hasretini iciyordum. Severken ozlemin atesinde kavruluyordum. Yoktun yine, severken bile ozlüyordum seni.Ozlemin aldi basini ve nice bosluklar acti yüregimde. Isminin gecmedigi cümlelerim hep kurakti. Sesinin cinlatmadigim odam ise karanliga düsmüs yetim bir ciglikti. Dalindan koparilmis cicek gibi mahzun, yillari devirmis bir cinar gibi suskundu yüregim. Nefesini ozlüyordum. Icine delicesine cekip iki dudaklarinda hayata odül diye biraktigin ilik nefesini ariyordum . Tek bir kelimeden kurulmus sevdana hasrettim ben. ek nefesine, tek cümlene hasrettim..
Günesin avuclarinda eriyen bir buz parcasi gibi yavas yavas olüyordum. Oysa ben senin gozlerinde olmeliydim.Varliginda son bulmaliydi dizlerim.Yapayalniz olmek istemiyordum. Benin senin gozlerinin carmihina gerilip kuru topraga cansuyu diye kanlarimi sermeliyim.. Yalnizligin ve karanligin yollarinda yitip gidiyorum. Icimdeki kilcaldamarlar hasretindeki izdiraba yenik düsüyordu. Oysa senin gozlerin olmaliydi daragacim. Oysa senin yüregin olmaliydi ayaklarima olüm diye sürdügüm kor bicagim.. Senin dudaklarina büzülüp senin varligindan kuvvet alip methiyeler düzmeliyim Azrail e. Olümü senin kollarinda onur bilmeliydim..Ben senin gozlerinde olmeliydim....
Kiyisiz sahiller gibi yetim, mevsimsiz baharlar gibi oksüzüm sen yokken. Biliyorum sende delicesine seviyorsun beni..Ben de seviyorum seni ama anla ne olur gün gectikce icimdeki hasretinin kor alevleri büyüyor. Ben hasretten, seni kaybetmekten degil; karanligi solurken varliginda olememekten korkuyorum. Satirlarimi sana sitem diye alma ne olur. Sadece seni ozleminin yanginiyla kapina düsüyorum.. Gün gectikce büyüyor icimde anlamsiz cigliklar. Üzerimde kaliyor suskun karanliklar. Geceler devriliyor gozlerime. Altinda kalip olmekten degil; senin omuzlarindan kanatlanip gozlerinin daragacinda olememekten korkuyorum...
Simdi zamani hasretine kurup sabaha ve günese kapatacagim gozlerimi. Ve sesini duymadan, nefesini cigerlerimde solumadabn gozlerinin daragaclarinda hazir bekletecegim yüregimi...Metruk zemheriyi sirtlanip sensiz gecen saatlerin ocünü almak icin yalinayak tüm karanliklari ezecegim. Yumruklarimi sikip karanligin icinde gozlerini hatirlatan, senin sicakligini anlatan birseyler arayacagim icimde. Bulacagim elbet...Ama sesini duyamamanin soguklugu icinde yatak bildigim kaldirim taslarina sarilacagim. Hasretini üzerime bir battaniye gibi serip seni bekleyecegim kimliksiz satirlarin yorgun agitlarinda. Ve korkularima sicak sesinle cevap verecegin günü iple cekecegim..
Daragacina astigim hasretini gozlerindeki isikla, karanlik uykulara emanet diye biraktigim üsüyen tenimi sesindeki sicaklikla gecenin dar vaktinde uyandirmak dilegimle..Yoksa yüregini yolla nefesimi hayattan kesecek kor bicagim olsun sevgin.Yoksa gozlerini yolla daracagim olsun kirpiklerin..Yolla ki, senin kollarinda olmeyi yüregim onur bilsin..