Forum Hafızoğlu

Yüreğimden yoruldum
Sürekli maske takanlardan
İçim Kan ağlarken
İnsanlara gülmekten yoruldum
Çok sinirliyken bile
Sakin olma zorunluluğundan yoruldum
Hıçkırarak ağlamak isterken
Gözyaşlarımı içime akıtmaktan
Delice severken içimden dağlara denizlere
Hoyratça esen rüzgara toprağa kuşlara
Seviyorum diye haykırmak isterken
Susmaktan yoruldum
Mavinin her tonunda kaybolmak isterken
Siyaha esir olmaktan yoruldum
Yüreğimden yoruldum
Hep güçlü olmak ne zordur
Hep sorumluluk sahibi olmak
Her zaman haklı olmak
Herşeyi bilmek zorunda olmak
Ruhum yoruldu güzelim
Çoçukken genç olmak
Gençken olgun olmak
Olgunken herşeyi bilmekten
Çabuk tükettim ömrümü
Yarınlarımı.....
Umutlarımı.....
Duygularımı.......
Geri dönüşü olmayan bir tüneldeyim
Oyunun adı yaşammış
Başrolde ben
Yardımcı oyuncular sevgi, aşk,özlem,dertler
Senaryo konusu
Herşeye rağmen Mutlu Olma Sanatı
Ve oyun bitti..perdeler indi ışıklar söndü
Yüreğimden yoruldum.
Artık tutunduğum
Güvendiğim
Yanındayken kendim olduğum
Maske takma ihtiyacı hissetmediğim
Ağlamak istediğimde özgürce ağladığım
Haykırmak istediğimde sevgimi
Avaz avaz haykırdığım
Sen varsın güzelim
Artık Oyunun ikici perdesini açtım
Her yer pırıl pırıl
Gri saçların bal rengi gözlerin umudum
İnsanca yaklaşımın
Senin sevgin ahir ömrümde
Kendimden yorulduğum yerde seni buldum güzelim
Gitme başbaşa bırakıp beni olumsuzluklarımla
Ve yorgun 'YÜREĞİMLE'