06-12-2006, 19:04
Uyanma küçük kız! Uyanma ve görme kahramanın olamayışımı!
Ağlamaklı bir uykunun koynundasın.Düşten düşe düşerken nöbetleşe bir çığlık gibi irkiliyor bedenin .Bedenin titredikçe adım duyuluyor dudaklarının arasından. Sızlanır gibi,yankılanır gibi... Adım gibi eminim ki,düşlerinde bile kalabalıkların içinde kaybolmuş ruhunu bulamayan iz bilmez bir kahramanı oynuyorum.Adım gibi eminim ki, düşlerinde bile seni korkularından koruyamayacak kadar korkak bir kahramanı oynuyorum. Adım gibi eminim ki,düşlerinde bile kahramanın olmayı beceremiyorum.
Uyanma küçük kız uyanma ve görme!
Pişman değilim ama keşke soran gözlerine konuşmak yerine "susacak var" diye bakabilseydim. "susacak var" diyebilseydim. Geç bir itiraf her şey. Geç gelen gerçek incitti içini. İçin için ağlamalara ittim seni. Kendi ellerimle,kendi sesimle... Yersiz susuşlarımdı seni itaatsiz konuşmalara boğan. Zamansız sessizliğimdi seni haykırışlara şahlandıran.
Şimdi uyanma küçük kız! Uyanma ve görme çaresiz kahramanlığımı!
Adım düşmüyor dudaklarından. Adım dökülüyor yalvaran sesinle kulaklarıma. Oysa isyandasın. Bir uyansan, meydan okuyacaksın varlığıma. Gözyaşların süzülüyor saçlarına doğru. Her bir damla dağlıyor beni. Bin parçaya ayrılmış bedenimin tek bir parçası bile dokunamıyor sana. Öyle uzağındayım ki... Ama biliyorum;beni büyütüyorsun düşlerinde.
Uyanma küçük kız! uyanma ve daha da büyüt çocukluğunu unutmuş ruhumu.
Yazmıştım ya "yaşadığını kanıtladığın için teşekkür ederim" diye, hiçbir şeyle ödenmez bir varoluştu gülüşün. Kaç teşekkür az gelir bilsen ya da kaç bakış. Ölmüş bir kalemi dirilttiğini bilmedin ve görmedin hiç. Gereksiz bir suskunlukla gizledim bendeki senin gerçeğini.
Kahramanın değildim,kahramanımdın benim. Bilemedik rollerimizi. Belki de bu yüzden hep şaşırdık repliklerimizi. Hep dil sürçmelerinde kaybettik aslımızı.
Uyanma küçük kız! Uyanma ve görme yok oluşumu.
Beni eski bir yarayla aldattığın gün anladım aslında seni ne kadar da çok sevdiğimi.
"sevmeseydim gitmezdim" dediğimde ne çok isterdim seni sevmemeyi ve yanında daha çok kalmayı. Kahramanına yenilen bir yazardım ve gitmeseydim hiç yazamazdım. Ve gitmeseydim hiç yazamazdın!
Uyanma küçük kız! Uyanma ve dinlensin kahramanımın küçük ve yorgun bedeni.
Seni öyle seviyorum ki...
Kahraman TAZEOĞLU
Ağlamaklı bir uykunun koynundasın.Düşten düşe düşerken nöbetleşe bir çığlık gibi irkiliyor bedenin .Bedenin titredikçe adım duyuluyor dudaklarının arasından. Sızlanır gibi,yankılanır gibi... Adım gibi eminim ki,düşlerinde bile kalabalıkların içinde kaybolmuş ruhunu bulamayan iz bilmez bir kahramanı oynuyorum.Adım gibi eminim ki, düşlerinde bile seni korkularından koruyamayacak kadar korkak bir kahramanı oynuyorum. Adım gibi eminim ki,düşlerinde bile kahramanın olmayı beceremiyorum.
Uyanma küçük kız uyanma ve görme!
Pişman değilim ama keşke soran gözlerine konuşmak yerine "susacak var" diye bakabilseydim. "susacak var" diyebilseydim. Geç bir itiraf her şey. Geç gelen gerçek incitti içini. İçin için ağlamalara ittim seni. Kendi ellerimle,kendi sesimle... Yersiz susuşlarımdı seni itaatsiz konuşmalara boğan. Zamansız sessizliğimdi seni haykırışlara şahlandıran.
Şimdi uyanma küçük kız! Uyanma ve görme çaresiz kahramanlığımı!
Adım düşmüyor dudaklarından. Adım dökülüyor yalvaran sesinle kulaklarıma. Oysa isyandasın. Bir uyansan, meydan okuyacaksın varlığıma. Gözyaşların süzülüyor saçlarına doğru. Her bir damla dağlıyor beni. Bin parçaya ayrılmış bedenimin tek bir parçası bile dokunamıyor sana. Öyle uzağındayım ki... Ama biliyorum;beni büyütüyorsun düşlerinde.
Uyanma küçük kız! uyanma ve daha da büyüt çocukluğunu unutmuş ruhumu.
Yazmıştım ya "yaşadığını kanıtladığın için teşekkür ederim" diye, hiçbir şeyle ödenmez bir varoluştu gülüşün. Kaç teşekkür az gelir bilsen ya da kaç bakış. Ölmüş bir kalemi dirilttiğini bilmedin ve görmedin hiç. Gereksiz bir suskunlukla gizledim bendeki senin gerçeğini.
Kahramanın değildim,kahramanımdın benim. Bilemedik rollerimizi. Belki de bu yüzden hep şaşırdık repliklerimizi. Hep dil sürçmelerinde kaybettik aslımızı.
Uyanma küçük kız! Uyanma ve görme yok oluşumu.
Beni eski bir yarayla aldattığın gün anladım aslında seni ne kadar da çok sevdiğimi.
"sevmeseydim gitmezdim" dediğimde ne çok isterdim seni sevmemeyi ve yanında daha çok kalmayı. Kahramanına yenilen bir yazardım ve gitmeseydim hiç yazamazdım. Ve gitmeseydim hiç yazamazdın!
Uyanma küçük kız! Uyanma ve dinlensin kahramanımın küçük ve yorgun bedeni.
Seni öyle seviyorum ki...
Kahraman TAZEOĞLU
.gif "Smiley (18)")