23-01-2007, 11:16
Hayatın anlamını soruyoruz. İnsanız, sormadan yapamıyoruz. Aslında sadece hayatın, özelde hayatımızın anlamını de il aynı zamanda her oluşun anlamını da merak ediyoruz. Hatta her yaptı ımızın bir anlamı olmasını derinden derine arzu ediyoruz.
Peki hayatın anlamını kimden soruyoruz ya da sormalıyız. Bizler hayatımıza kendimiz anlam katabilir miyiz? Ya da hayatın anlamını insan olarak kendimiz cevaplayabilir miyiz?
Hepimiz çok iyi biliyoruz ki bu hayata kendi iste imizle gelmedik. Kimse bize bu hayata gelmek isteyip istemedi imizi sormadı. Zaten olmayan şeye de sorulmaz ki.
Evet bir zamanlar bizler yoktuk ve bu hayata getirildik. Bu dünyaya gelmemize biri karar verdi ve biz de o kararın neticesinde bu hayatı yaşıyoruz. Ve hayatımızın anlamını soruyoruz.
Bu hayatı biz kurgulamadık. İçine düştü ümüz kâinat ve zaman bizim tercihimiz de il. Biri bu kâinatı var etti ve bizi de içine attı. O biri, her kimse, kâinatı anlamlı yaptı ı gibi, bizim hayatımıza da bir anlam yükleyip öylece bizi var etti. Bunu her şeyin bir anlamı olmasından anlayabiliriz.
Hayatın anlamını O’ndan sormalıyız
Madem bu hayatı ve özelde kendi hayatımızı kendimiz var etmedik. Bu hayata bir anlam yükleme çabası bizi aşan bir meseledir, diyorum. Hayatı veren kimse hayatın anlamını da verecek olan O olacaktır. Kendini bütün yönleriyle tanımaktan aciz olan insanın, kendi hayatının anlamını bilebilmesi mümkün görülmüyor.
Yani insan kendi hayatına gerçek anlamını yükleyemez. Bu onu aşan bir mesele. İnsanın yapması gereken; kendisini bu hayata getireni bulup hayatın anlamını O’ndan sorması gerekiyor. Zira bu soruya ancak O cevap verebilir. O, her kimse, bizi öyle yaratmış ki hayatın anlamını da bize sordurtuyor. Yani bu soruyu atlayıp geçemiyoruz. O soruya cevap bulmadan rahat edemiyoruz. Bu sorudan bigane kalmak da mümkün de il. Yani elimizde de il. Bizi var eden, soruları da bize sordurtuyor. Cevabı bulmadan da rahat bırakmıyor. Demek ki cevabı ö renmemizi istiyor.
Bu da cevabın oldu unun göstergesi. Cevap vermek istemeseydi, soru sordurtmazdı.
Burada önemli olan, bu soruyu kimden soraca ımızdır. Hayatın anlamını hayatımıza anlam yükleyenden sormalıyız. O’ndan ba ımsız olarak hayata anlam yükleme çabası boş bir u raştan öteye gitmez. Bize sorularla hayatın anlamını buldurtmaya çalışan Yaratıcı hayatın anlamını kendisinden sormamızı istiyor.
O zaman biz önce O’nu bulmalı ve hayatın anlamını O’ndan sormalıyız. O’nu bulamayan hayatına anlam veremeden gidecektir bu dünyadan. Peki O’nu bulmak zor bir şey mi de insanlar bulmaktan kaçıyorlar. O’nu bulmadan mutlu olmak mümkün müdür?
Peki hayatın anlamını kimden soruyoruz ya da sormalıyız. Bizler hayatımıza kendimiz anlam katabilir miyiz? Ya da hayatın anlamını insan olarak kendimiz cevaplayabilir miyiz?
Hepimiz çok iyi biliyoruz ki bu hayata kendi iste imizle gelmedik. Kimse bize bu hayata gelmek isteyip istemedi imizi sormadı. Zaten olmayan şeye de sorulmaz ki.
Evet bir zamanlar bizler yoktuk ve bu hayata getirildik. Bu dünyaya gelmemize biri karar verdi ve biz de o kararın neticesinde bu hayatı yaşıyoruz. Ve hayatımızın anlamını soruyoruz.
Bu hayatı biz kurgulamadık. İçine düştü ümüz kâinat ve zaman bizim tercihimiz de il. Biri bu kâinatı var etti ve bizi de içine attı. O biri, her kimse, kâinatı anlamlı yaptı ı gibi, bizim hayatımıza da bir anlam yükleyip öylece bizi var etti. Bunu her şeyin bir anlamı olmasından anlayabiliriz.
Hayatın anlamını O’ndan sormalıyız
Madem bu hayatı ve özelde kendi hayatımızı kendimiz var etmedik. Bu hayata bir anlam yükleme çabası bizi aşan bir meseledir, diyorum. Hayatı veren kimse hayatın anlamını da verecek olan O olacaktır. Kendini bütün yönleriyle tanımaktan aciz olan insanın, kendi hayatının anlamını bilebilmesi mümkün görülmüyor.
Yani insan kendi hayatına gerçek anlamını yükleyemez. Bu onu aşan bir mesele. İnsanın yapması gereken; kendisini bu hayata getireni bulup hayatın anlamını O’ndan sorması gerekiyor. Zira bu soruya ancak O cevap verebilir. O, her kimse, bizi öyle yaratmış ki hayatın anlamını da bize sordurtuyor. Yani bu soruyu atlayıp geçemiyoruz. O soruya cevap bulmadan rahat edemiyoruz. Bu sorudan bigane kalmak da mümkün de il. Yani elimizde de il. Bizi var eden, soruları da bize sordurtuyor. Cevabı bulmadan da rahat bırakmıyor. Demek ki cevabı ö renmemizi istiyor.
Bu da cevabın oldu unun göstergesi. Cevap vermek istemeseydi, soru sordurtmazdı.
Burada önemli olan, bu soruyu kimden soraca ımızdır. Hayatın anlamını hayatımıza anlam yükleyenden sormalıyız. O’ndan ba ımsız olarak hayata anlam yükleme çabası boş bir u raştan öteye gitmez. Bize sorularla hayatın anlamını buldurtmaya çalışan Yaratıcı hayatın anlamını kendisinden sormamızı istiyor.
O zaman biz önce O’nu bulmalı ve hayatın anlamını O’ndan sormalıyız. O’nu bulamayan hayatına anlam veremeden gidecektir bu dünyadan. Peki O’nu bulmak zor bir şey mi de insanlar bulmaktan kaçıyorlar. O’nu bulmadan mutlu olmak mümkün müdür?