22-02-2007, 18:29
Bu öykü, çiftlikten çiftliğe, yarıştan yarışa koşarak atları terbiye etmeye çalışan gezgin bir at terbiyecisinin oğlunun hikâyesidir.
Babasının işi nedeniyle çocuğun okul hayatı kesintilere uğramıştı. 7. sınıftayken, büyüdüğü zaman ne olmak ve ne yapmak istediği konusunda bir kompozisyon yazmasını istedi öğretmeni.
Çocuk bütün gece oturup günün birinde at çiftliğine sahip olmayı hedeflediğni anlatan 7 sayfalık bir kompozisyon yazdı. Hayalini en ince ayrıntılarıyla anlattı. Hatta hayalinde 200 dönümlük çiftliğin krokisini de çizdi. Binaları, ahırları ve koşu yerlerini gösterdi. Krokiye, 200 dönümlük arazinin üzerine oturacak 1000 metrekarelik evin ayrıntılı planını da ekledi.
Ertesi gün öğretmenine sunduğu 7 sayfalık ödev tam kalbinin sesiydi.
İki gün sonra ödevini geri aldı. Kağıdın üzerinde kırmızı kalemle yazılmış kocaman bir “0” ve “Dersten sonra beni gör” uyarısı vardı.
“Neden “0” aldım?” diye merakla sordu öğretmenine, çocuk.
“Bu senin yaşında bir çocuk için gerekçi olmayan bir hayal” dedi, öğretmeni ... “Paran yok. Gezginci bir aileden geliyorsun.
Kaynağınız yok. At çiftliği kurmak büyük para gerektirir. Önce araziyi satın alman lazım. Damızlık hayvanlar da yok. Damızlık hayvanlar da alman gerekiyor. Bunu başarman imkansız”, dedi ve ekledi:
“Eğer ödevini gerçekçi hedefler belirledikten sonra yeniden yazarsan, o zaman notunu yeniden gözden geçiririm.”
Çocuk evine döndü ve uzun uzun düşündü. Babasına danıştı.
“Oğlum” dedi babası, “Bu konuda kararını kendin vermelisin. Bu senin hayatın için oldukça önemli bir seçim!”
Çocuk bir hafta kadar düşündükten sonra ödevini hiçbir değişiklik yapmadan geri götürdü öğretmenine.
“Siz verdiğiniz notu değiştirmeyin” dedi. “Ben de hayallerimi.”
O zamanlar 7. sınıf öğrencisi, bugün 200 dönümlük arazi üzerindeki 1000 metrekarelik evinde oturuyor. Yıllar önce yazdığı ödev, şöminenin üzerinde çerçevelenmiş olarak asılı.
Öykünün en can alıcı yanı şu:
Aynı öğretmen, geçen yaz 30 öğrencisini bu çiftliğe kamp kurmaya getirdi.
Çiftlikten ayrılırken eski öğrencisine “Bak” dedi, “Sana şimdi söyleyebilirim. Ben senin öğretmeninken hayal hırsızıydım. O yıllarda öğrencilerimden pek çok hayal çaldım. Allah'tan sen hayalinden vazgeçmeyecek kadar inatçıydın.”
Hayallerinizden ve hedeflerinizden asla vazgeçmeyin. Başaracağınıza inanırsanız, mutlaka başarırsınız.
__________________
Babasının işi nedeniyle çocuğun okul hayatı kesintilere uğramıştı. 7. sınıftayken, büyüdüğü zaman ne olmak ve ne yapmak istediği konusunda bir kompozisyon yazmasını istedi öğretmeni.
Çocuk bütün gece oturup günün birinde at çiftliğine sahip olmayı hedeflediğni anlatan 7 sayfalık bir kompozisyon yazdı. Hayalini en ince ayrıntılarıyla anlattı. Hatta hayalinde 200 dönümlük çiftliğin krokisini de çizdi. Binaları, ahırları ve koşu yerlerini gösterdi. Krokiye, 200 dönümlük arazinin üzerine oturacak 1000 metrekarelik evin ayrıntılı planını da ekledi.
Ertesi gün öğretmenine sunduğu 7 sayfalık ödev tam kalbinin sesiydi.
İki gün sonra ödevini geri aldı. Kağıdın üzerinde kırmızı kalemle yazılmış kocaman bir “0” ve “Dersten sonra beni gör” uyarısı vardı.
“Neden “0” aldım?” diye merakla sordu öğretmenine, çocuk.
“Bu senin yaşında bir çocuk için gerekçi olmayan bir hayal” dedi, öğretmeni ... “Paran yok. Gezginci bir aileden geliyorsun.
Kaynağınız yok. At çiftliği kurmak büyük para gerektirir. Önce araziyi satın alman lazım. Damızlık hayvanlar da yok. Damızlık hayvanlar da alman gerekiyor. Bunu başarman imkansız”, dedi ve ekledi:
“Eğer ödevini gerçekçi hedefler belirledikten sonra yeniden yazarsan, o zaman notunu yeniden gözden geçiririm.”
Çocuk evine döndü ve uzun uzun düşündü. Babasına danıştı.
“Oğlum” dedi babası, “Bu konuda kararını kendin vermelisin. Bu senin hayatın için oldukça önemli bir seçim!”
Çocuk bir hafta kadar düşündükten sonra ödevini hiçbir değişiklik yapmadan geri götürdü öğretmenine.
“Siz verdiğiniz notu değiştirmeyin” dedi. “Ben de hayallerimi.”
O zamanlar 7. sınıf öğrencisi, bugün 200 dönümlük arazi üzerindeki 1000 metrekarelik evinde oturuyor. Yıllar önce yazdığı ödev, şöminenin üzerinde çerçevelenmiş olarak asılı.
Öykünün en can alıcı yanı şu:
Aynı öğretmen, geçen yaz 30 öğrencisini bu çiftliğe kamp kurmaya getirdi.
Çiftlikten ayrılırken eski öğrencisine “Bak” dedi, “Sana şimdi söyleyebilirim. Ben senin öğretmeninken hayal hırsızıydım. O yıllarda öğrencilerimden pek çok hayal çaldım. Allah'tan sen hayalinden vazgeçmeyecek kadar inatçıydın.”
Hayallerinizden ve hedeflerinizden asla vazgeçmeyin. Başaracağınıza inanırsanız, mutlaka başarırsınız.
__________________