22-03-2007, 17:43
{EDITOR=<DIV>Kufe'de bir adam üçüncü Halife Hz. Osman için "Yahudiymiş" diye tutturmuştu. Herkes bunun asılsız olduğunu, imkansız olduğunu söylüyor ama adam bir türlü ikna olmuyordu. Bu konu İmam-ı Azam'a da duyuruldu. "Adamı bu saçma inancından kimse caydıramadı, sununla bir de siz görüşseniz" dendi. "Hay hay" dedi İmam-ı Azam, bir akşam bu kıza dünürlüğe diye adamın evine gitti. Dereden tepeden konuştuktan sonra sözü esasa getirdi: <br><br>- Biz Allah'ın emri, Peygamberin kavliyle kızına dünür geldik. <br><br>- Kime istiyorsunuz kızımı, öğrenebilir miyim? <br><br>- Kızını istediğimiz kimse son derece ahlâklı, dürüst çok zengin ve alabildiğine cömert, Kur'an'ı ezbere biliyor ve sürekli okuyor... (Bunların hepsi Hz. Osman'ın nitelikleri) <br><br>Adam sözünü kesti: <br><br>- Yeter, bunlardan bir tanesi bile kızımı vermek için yeterli meziyettir. <br><br>- Ama bu damat adayının bir kusuru var, kendisi Yahudi. <br><br>-Adam parladı: <br><br>- Nasıl olur, benim kızımı bir Yahudiye istersiniz? <br><br>İmam-ı Azam için artık taşı gediğine koymanın zamanı gelmişti: <br><br>- Sen bir kızını yahudiye vermezsin de Hz. Peygamber iki kızını birden bir Yahudiye nasıl verir? deyince adamın artık bir inat ve itiraza mecali kalmadı, bilinen gerçeği kabul etti. <br><br>(Hz. Osman peygamberimizin damadıydı, önce bir kızıyla evlenmiş, o ölünce diğer bir kızıyla evlenmişti. Bunun için Hz. Osman'a "Zi'nNureyn'' (İki nur sahibi) denmiştir.) </DIV>EDITOR}