22-05-2007, 14:15
[CENTER]Yalnızlık; Anlat Bana Yalnızlığı...
Hadi bana kendini anlat. Zor mu bu kadar kendini anlatmak? Ben hepkendimi, senin hüzün dolu kollarına bırakırken hiç tereddüt ediyormuydum. Peki ya seni çevreleyemeyen duvarları ben örmeye çalışıyorsam,bana kızıp anlatmayacak mısın bir şeyler. Mesela geceleri anlat, ölmeyianlat, susmanın ne büyük nimet olduğunu anlat.
Biliyorum senin de anlatacakların var elbet insanlara. Dünyada seniduymayan, yaşamayan ve hissetmeyen hiç kimse yok! Olamaz da. Her şeyinbir yalnızlığı var çünkü. Sılanın, annenin, gözlerin, umudun ve dahadoğrusu insanların yalnızlığı. Hangisi senden uzak ki?
Ama sen kendini saklamakta pek hünerlisin farkındayım...
Sen anlatmıyorsun diye, başkaları yani yabancılar anlatıyor Aşkı, kavuşmayı. Böyle olmamalı ey yalnızlık... olmamalı...
Hadi anlat bana yalnızlık! Sen anlat Aşkı, kavuşmayı... sen olmasan,kavuşmanın anlamı olur muydu hiç? Evet soruyorum olur muydu. Senolmasan kimler sevgililerine hasretle, gözyaşlarıyla mektupyazabilirdi. Sen olmasaydın anlaşılmayacaktı dünyadaki imtihan.
Kelebekler yaşamayacaktı; bir gün de olsa ömürleri. Sıcak meltemlerinestiği diyarlara uçmayacaklardı kırlangıçlar. Göç etmeyeceklerdi hiçbir zaman...
Seni ararken ben benden ayrıymışım. Seni aramakla kendimi kaybetmişim.Tek bir şey, hüznümüzü sevince döndürmekte; ona dualar ettiğimizde, heran, saniye saniye kavuşuyoruz. Rabbimizle olamamanın sancısı...yalnızlık!
Meğer yalnızlık yanıbaşımızda bizi beklermiş. Gözlerimiz gerçektekörmüş. Mevlâna Rumî keşfetmiş muhabbet ülkesini. ‘’Aramadıkçabulamazsın- Aşığın kârıda budur. Sen kör oldukça onu arayamazsın kibulasın’’ Aradım ve buldum. Ama sen hâlâ bulunmak içinkaybolmaktasın...
Kavuşma süregeldikçe yalnızlık da var olacak.
Sevmek var oldukça ayrılıklar hep yaşanacak bir yerlerde.
Gülmek var oldukça ağlamak da olacak.
Sessizlik oldukça; gürültü bir yerlerden kopacak.
Dünya döndükçe kıyamet hep pusuda bekleyecek.
Ölüm ölümü öldürmedikçe, Yaradana yalnızlık hep devam edecek.
Ve...
Ölümün bile güzeli olacak
Hadi bana kendini anlat. Zor mu bu kadar kendini anlatmak? Ben hepkendimi, senin hüzün dolu kollarına bırakırken hiç tereddüt ediyormuydum. Peki ya seni çevreleyemeyen duvarları ben örmeye çalışıyorsam,bana kızıp anlatmayacak mısın bir şeyler. Mesela geceleri anlat, ölmeyianlat, susmanın ne büyük nimet olduğunu anlat.
Biliyorum senin de anlatacakların var elbet insanlara. Dünyada seniduymayan, yaşamayan ve hissetmeyen hiç kimse yok! Olamaz da. Her şeyinbir yalnızlığı var çünkü. Sılanın, annenin, gözlerin, umudun ve dahadoğrusu insanların yalnızlığı. Hangisi senden uzak ki?
Ama sen kendini saklamakta pek hünerlisin farkındayım...
Sen anlatmıyorsun diye, başkaları yani yabancılar anlatıyor Aşkı, kavuşmayı. Böyle olmamalı ey yalnızlık... olmamalı...
Hadi anlat bana yalnızlık! Sen anlat Aşkı, kavuşmayı... sen olmasan,kavuşmanın anlamı olur muydu hiç? Evet soruyorum olur muydu. Senolmasan kimler sevgililerine hasretle, gözyaşlarıyla mektupyazabilirdi. Sen olmasaydın anlaşılmayacaktı dünyadaki imtihan.
Kelebekler yaşamayacaktı; bir gün de olsa ömürleri. Sıcak meltemlerinestiği diyarlara uçmayacaklardı kırlangıçlar. Göç etmeyeceklerdi hiçbir zaman...
Seni ararken ben benden ayrıymışım. Seni aramakla kendimi kaybetmişim.Tek bir şey, hüznümüzü sevince döndürmekte; ona dualar ettiğimizde, heran, saniye saniye kavuşuyoruz. Rabbimizle olamamanın sancısı...yalnızlık!
Meğer yalnızlık yanıbaşımızda bizi beklermiş. Gözlerimiz gerçektekörmüş. Mevlâna Rumî keşfetmiş muhabbet ülkesini. ‘’Aramadıkçabulamazsın- Aşığın kârıda budur. Sen kör oldukça onu arayamazsın kibulasın’’ Aradım ve buldum. Ama sen hâlâ bulunmak içinkaybolmaktasın...
Kavuşma süregeldikçe yalnızlık da var olacak.
Sevmek var oldukça ayrılıklar hep yaşanacak bir yerlerde.
Gülmek var oldukça ağlamak da olacak.
Sessizlik oldukça; gürültü bir yerlerden kopacak.
Dünya döndükçe kıyamet hep pusuda bekleyecek.
Ölüm ölümü öldürmedikçe, Yaradana yalnızlık hep devam edecek.
Ve...
Ölümün bile güzeli olacak
![[Resim: 41.gif]](http://www.huzurforum.com/frm/richedit/smileys/YahooIM/41.gif)