13-12-2007, 19:36
"Müminde Stres Olmaz" diyordu bir Psikiyatr.Cümleyi iddalı bulanlar oldu...
Kur'an Kıssalarına eğildikçe,insanın yaşayabileceği bütün sıkıntıları Nebi ve Rasüllerin yaşadığını gördü. Onlar bütün belalara rağmen ilahi huzuru yakalamışlardı.
Kur'an'a bir de bu gözle bakmalıydı. Kıssalara göz gezdirdi,çekilen eziyetlere işaretler koydu:
-Yusuf,kardeşlerinin hasedi sonucu kuyuya atılmış,esir pazarlarında satılmış,iftiraya uğramış,hapislerde yıllamış,babasına-kardeşine hasret kalmış ama yılmamıştı.
Ümidin,tevekkülün ödülü olarak Mısır'a sultan oldu ."Derdim çok" diyen hangi insan Yusuf kadar bela çekmiş olabilirdi?..
-Yakup,40 sene evlat hasretiyle kavrulmuş,ağlamaktan âmâ olmuş,ümit kesmeden Rabbine yönelmiş,hem gözleri açılmış,hem de evladına kavuşmuştu.
-İsa,en yakın talebelerinden biri tarafından arkadan vuruluyor,ihanete uğruyordu.
-Zekeriyya,kavmi tarafından öldürülmek üzere kovalanmış,bir ağaç kovuğuna sığınmış ama testere ile biçilmekten kurtulamamıştı.Testere ile bedeni biçilen Zekeriyya'dan çıkan tek ses:"Huuuu,Huuuu,Huuuu" idi.
-Nuh'a öz oğlu bile iman etmemişti.
-Lut,tebliğinde yalnız kalırken,fitne grupları ile işbirliği yapan;aynı yatağı paylaştığı karısı idi!..
-Tertemiz bir genç kızken Meryem'in iffetine dil uzatılıyordu. İftira ve hakarete uğrayan Meryem,sırlı bir Rasüle anne;gelecek nesillere örnek-mucize bir hanım oluyordu.
-Eyyub,deve-koyun sürüleri sahibi iken ağır bir illetle yatağa düşüyor tüm servetini yitiriyordu.Etrafında kimse kalmamış,dışlanmış,insanlar iniltilerinden rahatsız olmamak için Onu karısı ile bir tepe üzerinde yalnız konaklamaya mecbur etmişti.Sabrının ödülü olarak şifa bulan,70 inden sonra delikanlı gibi ayağa kalkan da yine Eyyub'tu…
-Musa,kavmi ile birlikte uzun bir sürgün yaşamıştı.Mutlulukları için çırpındığı kavmi mucizeye şahit olduğu halde iman etmiyor,en zor anlarda Musa'yı yalnız bırakıyordu.
-Kainatın Efendisi Hz.Muhammed( s.a.v)doğmadan önce babadan yetim,altı yaşında,
hem de bir yolculukta anneden öksüz kalmış,8 yaşında dedesini kaybetmiş,tebliğinin ilk yıllarında karısı ve amcasının ölümleriyle sarsılmıştı.
Kendi kavmince hakaret-aşağılama-ambargo-dışlama-taciz etme vb sıkıntıları çekmekle kalmayıp memleketinden ayrılmak durumunda kalan da O idi.
Ömrü savaşlarla geçmiş,buğday bir yana arpa ekmeğine karnı doymamıştı."Ahh Mekke" dediği çok olurdu.Rasül gurbette yaşamış,gurbete defnedilmişti.
Şimdi biz bütün bunlardan sonra hala "Moralim bozuk,hayattan zevk almıyorum,stresteyim" mi diyoruz?
Pes yani!..
Kur'an gibi kitabınız,o kitapta onlarca Rasül ve Nebiniz,Kainat Güneşi gibi Önderiniz olacak da stresteyim diyeceğiniz öyle mi?..
Yakışıyor mu bize?!..
Kıssaları yeniden okuyalım!...
Tarih okur gibi değil,kendimizi Rasül-Nebilerin yerine koyarak, sahnede başrol oynadığımızı düşünerek,olayın içine girerek okuyalım.
Göreceksiniz ne stres kalacak,ne de sıkıntı!..
Sabrın,tevekkülün,teslimiyetin eminliği ile huzur müjdesi olacağız.
Niye mi bu kadar iddialıyım?
Ben değil,böyle olacağını Allah söylüyor:
Sabredenleri müjdele!...O sabredenler,kendilerine bir belâ geldiği zaman:
"Biz Allah'ın kullarıyız ve biz O'na döneceğiz" derler.
İşte Rablerinden bağışlamalar ve rahmet hep onlaradır.
Ve doğru yolu bulanlar da onlardır.>
(Bakara-155/157)