22-12-2007, 18:47
bilirim yâr,
sevdaya dair ne varsa kıymetlidir alemde
sevdaya dair sessizlik dahi kıymetlidir
ama yâr,
sevdaya dair söz eyliyorum şimdilerde;
beni değerli eyle…
amin
-ı-
bir yolcuyum ben...
sırtımda bir hırka, elimde kurşundan bir asa
yol uzar önümde, ufuk uzaklaşır gözlerimde
duraklarda inip-binenler hep bir şeyler anlatıyorlar,
hal dilleriyle bana.
söz dilini kullananlar da hep aynı şeyden söz ediyorlar;
sevda. sevda.. sevda…
-ıı-
ben sevdamı geçtiğim durakta bıraktım!
ardıma bakmadan; sebep - sonuç aramadan
"sevdamın layık olduğu mekan orasıdır"
diye düşündün ve bıraktım
ve… başımı ellerimin arasına aldım;
duymak istemedim duraktakilerin sözlerini
yalnızca yağmur’u dinledim..
yalnızca yağmur’u…
yalnızca yağmur’la olmayı diledim;
çünkü ilerlemeyi diledim!
duraklarda durmamayı diledim;
bundandır ki sevdamın ardımda kalışı, durduramadı beni...
ben yağmur’la olmayı diledim;
yağmur’un toprakla vuslatını engelleyen durakta,
sevdam hatrına kalmak yakışmaz bana…
sevdam hatrına yağmur’dan vazgeçmek yakışmaz!
bana sevdama veda etmek yakışır…
-ııı-
yağmur… vazgeçtim, bak sevdamdan, sevdalardan, sevenlerimden /sevmelerden/…
ardıma bakmadan geldim sana
aklımı ardımda bırakmadan gelmeye çalıştım
aklımı yolunda feda ederim diye,
"aklımı acizliğimi anlama yolunda kullanırım"
diye bırakmadım ardımda…
ama yağmur,
kelamını dinlerken aklımla değil yüreğimle dinleyeceğim!
yağmur, aklım med-cezirler yaşar her durakta
aklım! ah aklım!
ardımda bıraktıklarımı yüreğime fısıldayan aklım!
ey yağmur! aklımı emrine al
ey yağmur! yüreğimi emrine al
ey yağmur! durakta bıraktıklarımı da emrine al
bilirim yağmur, ardımdakilere vefalı olmalıyım;
huzurunda nazım makbul ise onları da emrine al,
bu niyazımdır…
-ıv-
yağmur, yol uzun… duraklar var önümde
insanlar inip-binerler bineğime
her şey kendi seyrinde
ben seni izlerim yağmur, bir buğulu cam ardından
arz ile vuslatını müjdeler,
ara ara burnuma gelen toprak kokusu…
yağmur, ben artık senle olmak isterim
artık bir durakta inmek isterim… son durakta!
-v-
beklerim yağmur!
dilime adını söz eyler beklerim..
buğulu camların aramızdan kalkmasını beklerim
…
-vı-
yağmur, artık yüreğimle vuslatına şahit olsun arz..
ben, ‘sen’ olayım…
yağmur, artık berekete vesile olalım ;
‘rahmet’ desinler adımıza
yokluğumuzda duaya çıksın alem…
‘can’ olalım; ‘canan’a varma yolunda olanlara….
nokta!
sevdaya dair ne varsa kıymetlidir alemde
sevdaya dair sessizlik dahi kıymetlidir
ama yâr,
sevdaya dair söz eyliyorum şimdilerde;
beni değerli eyle…
amin
-ı-
bir yolcuyum ben...
sırtımda bir hırka, elimde kurşundan bir asa
yol uzar önümde, ufuk uzaklaşır gözlerimde
duraklarda inip-binenler hep bir şeyler anlatıyorlar,
hal dilleriyle bana.
söz dilini kullananlar da hep aynı şeyden söz ediyorlar;
sevda. sevda.. sevda…
-ıı-
ben sevdamı geçtiğim durakta bıraktım!
ardıma bakmadan; sebep - sonuç aramadan
"sevdamın layık olduğu mekan orasıdır"
diye düşündün ve bıraktım
ve… başımı ellerimin arasına aldım;
duymak istemedim duraktakilerin sözlerini
yalnızca yağmur’u dinledim..
yalnızca yağmur’u…
yalnızca yağmur’la olmayı diledim;
çünkü ilerlemeyi diledim!
duraklarda durmamayı diledim;
bundandır ki sevdamın ardımda kalışı, durduramadı beni...
ben yağmur’la olmayı diledim;
yağmur’un toprakla vuslatını engelleyen durakta,
sevdam hatrına kalmak yakışmaz bana…
sevdam hatrına yağmur’dan vazgeçmek yakışmaz!
bana sevdama veda etmek yakışır…
-ııı-
yağmur… vazgeçtim, bak sevdamdan, sevdalardan, sevenlerimden /sevmelerden/…
ardıma bakmadan geldim sana
aklımı ardımda bırakmadan gelmeye çalıştım
aklımı yolunda feda ederim diye,
"aklımı acizliğimi anlama yolunda kullanırım"
diye bırakmadım ardımda…
ama yağmur,
kelamını dinlerken aklımla değil yüreğimle dinleyeceğim!
yağmur, aklım med-cezirler yaşar her durakta
aklım! ah aklım!
ardımda bıraktıklarımı yüreğime fısıldayan aklım!
ey yağmur! aklımı emrine al
ey yağmur! yüreğimi emrine al
ey yağmur! durakta bıraktıklarımı da emrine al
bilirim yağmur, ardımdakilere vefalı olmalıyım;
huzurunda nazım makbul ise onları da emrine al,
bu niyazımdır…
-ıv-
yağmur, yol uzun… duraklar var önümde
insanlar inip-binerler bineğime
her şey kendi seyrinde
ben seni izlerim yağmur, bir buğulu cam ardından
arz ile vuslatını müjdeler,
ara ara burnuma gelen toprak kokusu…
yağmur, ben artık senle olmak isterim
artık bir durakta inmek isterim… son durakta!
-v-
beklerim yağmur!
dilime adını söz eyler beklerim..
buğulu camların aramızdan kalkmasını beklerim
…
-vı-
yağmur, artık yüreğimle vuslatına şahit olsun arz..
ben, ‘sen’ olayım…
yağmur, artık berekete vesile olalım ;
‘rahmet’ desinler adımıza
yokluğumuzda duaya çıksın alem…
‘can’ olalım; ‘canan’a varma yolunda olanlara….
nokta!