07-01-2008, 23:32
bir hazan sessizlik kaldı gözlerinden
akşamın sinesi kanadı gidişinle
gülüşün sustu
su berrağı sesinden geriye
o vesveseli yalnızlık ki
rüzgârların dilinde
yine hicran makamından şarkılar söylemekte
saçlarına takayım diye
ellerimi uzatsam kopartırım diyordum
gittin ki yıldızlar
denizin yüzüne döküldü
dalgın bakışlarının kaldığı mavilikte
hepsi de bir bir öldü
gittin
yerle bir oldu her şey
yüreğimde patlayan bu kıyameti
başından biliyordum...
oysa beni al isterdim
deli sokuluşlarınla
günüm denizine batsın
ayım yitsin bulutunda
nar çiçeklerinin dalında rüzgâr
toprağının sinesinde
nisan yağmurun olayım
beni alsın dalgaların
beni sarsın
kayalara çarpa çarpa
parçalasın isterdim
nabzına
damarlarına
kanına karışayım
gecene taşınırım şimdi tüm trenlerle
sonsuz çöllerine-sana en uzak yere
şimdi yıldızsız yokluğunda
karanlığı kanatmak var şiirlerle
anlatılmaz sancılara boğmak var
ben duramam buralarda giderim gayri
belki ardımsıra gelir gözlerin
bir de saçlarına sevdalı rüzgâr...
uzak kıyılarda öpücüklerle
kurmayı düşlediğim
kumdan evler kaldı
yıldızlar inecekti saçaklarına
deli dalgalar aldı
söylenmemiş bir masal vardı
sana-bana ilişkin
sen deliliğe vurdun
ben sürgünlüğe çevirdim yolumu
o uzak kıyılar
boğazlanan düşlerle debelendi
birlikte seçtik biz bu kıyameti
ayrılık tam öptüğüm noktada yakaladı
sevdamız hançerle ertelendi...
ayrılık
seni ilk tanıdığım gün gözlerindeydi
gülüşünün kıvrımına saklanmıştı
dalgın dalgın duruşuna
usul usul gelişine
bundandır her buluşmamızda
yarın gidiverecek bir yolcu gibi
sarıldın bana
bin yıldır yollarıma bakıp da
umudu doğmadan ölen
kadınım baktım
oysa beni al isterdim
aktın
öylesine hasretlerle
aktın
hep hazin bir biçimde kanattın aklığını
tutsam ellerimdeydin her defasında
su
yaşam
aşktın
çöl kaldım sana cansuyum
kollarımdayken uzaktın...
ayrılık kirpiklerinde titreyen vesveseydi
bakışının ardındaki dünyanın
girişindeydi
kanayan yaraydı gülüşünün kıyısında
beni gözlerinle sarışındaydı
gönlüme gövdeni giydirişinde
gözümün bebeklerinde ölüşündeydi
yavri yavri
bilemedim ayrılık
kıyametler koparan
bir damla öpüşündeydi
oysa beni al isterdim..
adnan durmaz,ben gidersem ay sen'deler,art yay,ank
Adnan Durmaz
akşamın sinesi kanadı gidişinle
gülüşün sustu
su berrağı sesinden geriye
o vesveseli yalnızlık ki
rüzgârların dilinde
yine hicran makamından şarkılar söylemekte
saçlarına takayım diye
ellerimi uzatsam kopartırım diyordum
gittin ki yıldızlar
denizin yüzüne döküldü
dalgın bakışlarının kaldığı mavilikte
hepsi de bir bir öldü
gittin
yerle bir oldu her şey
yüreğimde patlayan bu kıyameti
başından biliyordum...
oysa beni al isterdim
deli sokuluşlarınla
günüm denizine batsın
ayım yitsin bulutunda
nar çiçeklerinin dalında rüzgâr
toprağının sinesinde
nisan yağmurun olayım
beni alsın dalgaların
beni sarsın
kayalara çarpa çarpa
parçalasın isterdim
nabzına
damarlarına
kanına karışayım
gecene taşınırım şimdi tüm trenlerle
sonsuz çöllerine-sana en uzak yere
şimdi yıldızsız yokluğunda
karanlığı kanatmak var şiirlerle
anlatılmaz sancılara boğmak var
ben duramam buralarda giderim gayri
belki ardımsıra gelir gözlerin
bir de saçlarına sevdalı rüzgâr...
uzak kıyılarda öpücüklerle
kurmayı düşlediğim
kumdan evler kaldı
yıldızlar inecekti saçaklarına
deli dalgalar aldı
söylenmemiş bir masal vardı
sana-bana ilişkin
sen deliliğe vurdun
ben sürgünlüğe çevirdim yolumu
o uzak kıyılar
boğazlanan düşlerle debelendi
birlikte seçtik biz bu kıyameti
ayrılık tam öptüğüm noktada yakaladı
sevdamız hançerle ertelendi...
ayrılık
seni ilk tanıdığım gün gözlerindeydi
gülüşünün kıvrımına saklanmıştı
dalgın dalgın duruşuna
usul usul gelişine
bundandır her buluşmamızda
yarın gidiverecek bir yolcu gibi
sarıldın bana
bin yıldır yollarıma bakıp da
umudu doğmadan ölen
kadınım baktım
oysa beni al isterdim
aktın
öylesine hasretlerle
aktın
hep hazin bir biçimde kanattın aklığını
tutsam ellerimdeydin her defasında
su
yaşam
aşktın
çöl kaldım sana cansuyum
kollarımdayken uzaktın...
ayrılık kirpiklerinde titreyen vesveseydi
bakışının ardındaki dünyanın
girişindeydi
kanayan yaraydı gülüşünün kıyısında
beni gözlerinle sarışındaydı
gönlüme gövdeni giydirişinde
gözümün bebeklerinde ölüşündeydi
yavri yavri
bilemedim ayrılık
kıyametler koparan
bir damla öpüşündeydi
oysa beni al isterdim..
adnan durmaz,ben gidersem ay sen'deler,art yay,ank
Adnan Durmaz