09-02-2008, 21:49
Kadın, Gül ve Mum
Kırılgan yüreğiyle
zârif bir takıdır, kadın
buzdan mavi bir gülün üşüyen nöbetlerine..
Dudak arasında ses
alın çizgisinde ışık;
ter döker tezatların koltuğuna..
Karanlık hüznü sırtlayınca
gecenin avuçlarında soluklanır mum..
Toprağın buharında çillenen tohum
kilidi açtığında;
gül, kalbine kanar
mum, geceye yanar
kadın, içine ağlar..
Sessizlik terkibi çözdüğünde
kadın, gül ve mum; vücut bulur kalemde …
Geri döner esreler..Medler susar
ilk kitabe …Kadına
Uzun ve dolgun kirpiklerinde
ayrılan ıstırap öğeleri
cilveleşir kadının yaşam metninde..
Yüreğinde çelişen mevsim külleri,nişan
hurufun katli mimiklerinde, yas
acıyı harlayan, kalbindeki mim …
Kadın, kader …Aynaların diline düşer
görüntü her kavmin ezberidir ki
kehanet – düş - ateş
yaşlanır zaman askısında..
Bir dizin kinle cilalanan duyguları
çöker - im sessizliğiyle dibine ve
aynaların suretine konar..Kadın
Akik taşlarıyla düğmelenir çaresizlik hayallerine
Ahların boy gösterisi …Kan, heyecan
parmak uçlarında kabus,umutlarına iliklenir
ki – im silinir dünden
aynaların diliyle seslenir.Kadın
Cezimler susar, geri dönen şeddelerle
ikinci kitabe (gül) e