[Toprak]

AVUÇLARIMDA SENSİZLİĞİN HÜZNÜ

Bak kar yağıyor şimdi avuçlarıma
Ve avuçlarımda sensizliğin hüznü
Karanlıklar bir celladın ipi gibi dolanır boynuma
Bembeyaz bir sevdamız olmadı bizim.

Bak kar yağıyor şimdi avuçlarıma.


Bak kar yağıyor şimdi avuçlarıma
Sanki gökyüzünden sensizliğin kırıntıları yağıyor

Bir sen yağmadın gece gibi üstüme
Bir sen yağmadın kar beyazı gecelerime
Bir sen olmalıydın diyorum bazen umutlarımda
Bir sen olmalıydın yalnızlığımın kırık düşlerinde
Ama umudun bittiği yerde
Hangi kartenesindedir sevincimiz söyle


Söyle!
Beni bırakıp gitmelerinin haddi hesabı neydi
Bir çocuğun sevincini büyük ihanetlerle mi bertaraf ettin
Kartanelerinin hiç mi anlamı yoktu
Karbeyazı gecelerimin hiç mi değeri yoktu yanında
Hiç mi yüreğine ateş düşmedi
Hiç mi yüreğin yanmadı söyle
Hiç mi yüreğin yanmadı...

Gökyüzünde sayısız yıldızlarımız vardı
Hepsine kendi adımızı bırakmıştık
Bir yıldız kaydımı
Yüreğimize ateş düşerdi
Buz gibi ayaz gecelere sığınırdık
Kartenelerini arardık gözlerimizde
Ağlayınca gözyaşlarını silerdim parmaklarımın ucuyla
Ve bir öpücük kondururdum yanaklarına
Yüreğine umut düşerdi
Ve ağlardım sonra............
Ben ağlardım......
Sen susardın..........


Hep senin yerine ben yanardım
Ben yandıkça sen susardın
Sen susardın gecelerin inadına
Sen sustukça ben yanardım...

Alevim olurdu suskun geceler
Bir sen yanmadın yanan yüreğime
Bir sen yanmadın küllenen ateşime
Bir sen yanmadın seven kalbime
Bir sen yanmadın, bir sen yanmadın.......


Ve şimdi ise buz gibi gecelerden korkar oldum
Bir yıldız kayacak diye içim titrer
Kar yağacak diye içimdeki çocuk ağlar kendi haline..
Ama gözlerimdeki kartaneleri erimedi
Yüreğimdeki ateş dinmedi yıllardır
Hasretine kaldırdığım kadehi duvara çarptım dün gece
Seni dinledim kendimde
Sen yine sustun gecelerin inadına
Ve ben susturamadım yüreğimi
Susturamadım.................

Kadir Oğul