bir gün insan virgülü kaybetti;o zaman zor ve uzun cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler kullanmaya başladı;cümleleri basitleşince düşünceleride basitleşti.Sonra ünlem işaretini kaybetti;alçak bir sesle ve ses tonunu degiştirmeden konuşmaya başladı.Artık ne bir şeye kızıyor,ne de bir şeye seviniyordu.Hiçbirşey onda en ufak bir heyecan uyandırmıyordu Bir süre sonrada soru işaretini kaybetti ve artık soru sormaz oldu. Hicbirşey onu ilgilendirmiyordu;ne evren`,ne dünya`,umrundaydı.Birkac yıl sonra iki nokta üstüste isaretını kaybettı ve olayların nedenlerını baskalarına acıklamaktan vazgectı.Ömrunun sonuna dogru elınde yalnız tırnak ısaretı kaldı kendıne özgü tek dusuncesı yoktu yalnız baskalarının dusuncelerını aktarıyordu dusunceyı unuttu ve boylece son noktaya ulastı...
her kum tanesi bir özlemse ben seni dünyalar kadar özledim...
.