{EDITOR=<DIV><P class=MsoNormal style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><SPAN style="FONT-SIZE: 16pt"><FONT face="Times New Roman">Bir gün Napolyon düşman askerlerinden kaçarken, bir bakkal dükkânına<br>girmiş. Bakkala hemen kendisini saklamasını emretmiş. Bakkal da <br>Napolyon'u<br>müsâit bir yere saklayıp, biraz sonra gelen düşmanları da 'Az evvel <br>biri<br>koşarak şu tarafa kaçtı.' diye savuşturmuş.<br><br>Nihâyet biraz sonra Napolyon'un muhâfızları yetişmişler. Bakkal ömründe <br>bir<br>daha karşılaşamayacağı Napolyon'a sormuş: 'Efendim, af buyurun ama <br>merâk<br>ettim, ölümle bu denli burun buruna gelmek nasıl bir duygu?'<br><br>Napolyon birden öfkelenmiş. 'Sen kim oluyorsun da benimle böyle dalga<br>geçercesine konuşabiliyorsun?' diye bağırmış. Hemen askerlerine, <br>adamcağızı<br>kurşuna dizmelerini emretmiş.<br><br>Askerler bakkalın gözünü bağlayıp, karşısına dizilmişler. Mermiler<br>namlulara sürülmüş, artık 'ateş' emri verilecek... Adamcağız içinden <br>'Ah,<br>ne yaptın sen? Şimdi ölüp gideceksin' diye düşünürken, arkadan bir çift <br>el<br>uzanmış, gözündeki bağı açmış. Karşısında Napolyon varmış. Tek cümleyle<br>cevaplamış<br><br>Napolyon: 'İşte böyle bir duygu!'<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /><o:p></o:p></FONT></SPAN></P></DIV>EDITOR}
Ey Nefsim! Görüyorum ki tamamen dünya ile haşır neşir oldun tamamen ona bağlandın. Ondan hiç ayrılmak istemiyorsun. Gittikçe dünya muhabbeti ve mal hırsı her yanını sarıyor. Bir gün ölüm gelip seni biriktirdiğin maldan ve sevdiğin dünyadan ve dostlarından, arkadaşlarından ayıracağını düşünemez oldun. Öfke ile kalp kirdin, bilmezmisinki bir kalp kirmak kabeyi yikmak gibidir?
bilmezmisin???
bilmezmisin???
.