[S_MecnuN]

Geceyi kokladınızmı hiç? Gece sessizlik elbisesine bürünür kadifemsi... İçinde binbir sırla... İşte o an açın gönül pencerenizin tüm camlarını ve bakın karanlığa... Ciğerlerinizin tüm nefesiyle koklayın geceyi... O harika koku tüm hücrelerinize dolsun.

Çocukluğumda en sevdiğim şeydi gecenin karanlığını
seyretmek ve koklamak. Gecenin o güzelliğini
anlamayanlar bilemezler elbet o huzur veren sıcaklığı
ve kokuyu.

Dedim ya; çocukluğum diye... Ahh çcukluğum ipeklere sarıpta sakladığım çocukluğum... Elimde bir anılar yumağı kaldı...

Gecenin sıcaklığını ANNE bilenlerdenim... Yoktu ki annem... Bu düşünceyle geceleri herkesin uyamasını beklerdim ve GECE ANNE onları kadifemsi kollarıyla sarar uyuturdu ninnilerin en güzeliyle... O an ben ayakta pencerenin önünde gözlerim pırıl pırıl, karanlığa bakardım. Boyum yetmezdi o devası pencereleri açmaya, burnumu sessizce cama dayardım ve koklamaya çalışırdım o çocuksu aklımla GECEYİ... ANNEYİ...

Şimdi evimin tüm pencerelerini açıyorum gece çökünce ve çiğerlerimin tüm alabildiği kuvvetle GECE ANNEMİ içime çekiyorum... Bazen durur düşünürüm acaba derim bütün yetimler öksüzler kimsesizler benim gibi geceyi koklar mı?! GECE ANNE onları da
sarar mı beni sardığı gibi sıcacık?

Seninle yaşamayı, seninle huzura ermeyi, o koyu kadifemsi karanlıkta ruhumu dinlendirmeni, bana kucak açmanı seviyorum GECE ANNE... Seni seviyorum.