[GüLYapraK]

-Daima düşünceliydi.
-Susması konuşmasından uzun sürerdi.
-Lüzumsuz yere konuşmazdı.
-Konuştuğunda ne fazla,ne eksik söz konuşurdu.
-Dünya işleri için kızmazdı.
-Kendi şahsı için asla öfkelenmez ve öç almazdı.
-Kötü söz söylemezdi.
-Affediciliği tabii idi,intikam almazdı.
-Düşmanlarını affetmekle kalmaz,onlara şeref ve değer verirdi.
-Kimseyle çekişmezdi.
-Çok konuşmazdı.
-Boş şeylerle uğraşmazdı.
-Umanı umutsuzluğa düşürmezdi.
-Hoşlanmadığı bir şey hakkında susardı.
-Hiç kimseyi ne yüzüne karşı,ne de arkasından kınar ve ayıplardı.
-Kimsenin kusurunu araştırmazdı.
-Kimseye hakkında hayırlı olmayan sözü söylemezdi.
-Yanında en son konuşanı, ilk önce konuşan gibi dikkatle dinlerdi.
-Gerçeğe aykırı övgüyü kabul etmezdi.
-Her zaman ağırbaşlıydı.
-Konuşurken çevresindekileri adeta kuşatırdı.
-Kelimeleri parıldayan inci dizileri gibi tatlı ve berraktı.
-Yürürken beraberindekilerin gerisinde yürürdü.
-Yürürken ayaklarını yerden canlıca kaldırır,iki yanına salınmazdı.
-Adımlarını geniş atar,yüksek bir yerden iner gibi öne eğilirdi.
-Vakar ve sükunetle rahatça yürürdü.
-Kapısına yardım için gelen kimseyi geri çevirmezdi.
-Dostlarına şöyle derdi:’’Dünya da garip bir kimse,yahut bir yolcu gibi ol!’’
-Her zaman hüzünlü ve mütebessim bir haletle dururdu.
-Adet üzere sarf edilen hiçbir kötü sözü ağzına almamıştı.
-Sıkıntılı hallerinde kabalaşmaz,bağırmazdı.
-Fakirlerle birlikte yerdi;öyle ki onlardan ayırt edilmezdi.
-Sade kıyafetler giyer,gösterişten hoşlanmazdı.
-Konuşurken yüzünü başka tarafa çevirmezdi.
-Bulunduğu mecliste ayrıcalıklı bir yere oturmazdı.
-Sabahları evinden çıkarken şöyle derdi:’’İlahi,doğru yoldan sapmaktan ve saptırılmaktan,kanmaktan ve kandırılmaktan,haksızlık etmekten ve haksızlığa uğramaktan,saygısızlık etmekten ve saygısızlık edilmekten sana sığırım’’
-Sıradan değildi.Ama sıradan insanlar gibi yaşardı..

***O, HZ. PEYGAMBERDİ.(S.A.V.)***