Peygamberimizin Hayati
12-05-2008, 16:50
[/align][/b][/color][/size][size=medium][color=#FF0000][b][align=center]
İnfiradım…
Ölümle üşüdüm bu defa yokluğunda. Zevkine oynanan bir kör ebe oyununda ansızın hayata yakalandım. Dipsiz bir kuyuda sobeledi beni.
/yaralandım/
Üşütüyor ölüm. Sımsıkı sarıldığın sana aşikâr örtülerini ansızın kaldırıp üzerinden, bir tarafa savuruveriyor sebepsiz. Birbiri peşine sığınan dişlerinin ağzındaki ürkek dansından habersiz, aniden ‘ben geldim ‘deyiveriyor.
/Kalakaldım/
Şimdi bir ağlama nöbetinde sığınıyorum koynuna. Başka bir şey kalmamış ellerimde bakıyorum. Ölümün gözlerimin önüne uzanmış cesedi ve beni kandırırcasına başta verip sonra geri aldığı hediyesi.
İşte hepsi bu.
Muamma değildi alın yazımda sureti aslında. Kadere razı olmakla ve inanmakla tamam kılmıştı ruhumu adı. Şimdi bu yabancıymış gibi gelmesi neden, hiç bilmiyormuşum gibi gelmesi.
/Yanıldım/
Söyle infiradım yangınlarımı!
Elimde kalan bir resimden ibaretken tutuşturduğumuz ateşlerimizden bahset.
Biliyorsun de, biliyordun de, biliyoruz de
Ama söyle.
Bir adım öten yaşamken, bir adım gerin ölümün aşikâr yüzü de.
Söyle…
Hep bildiğinin bembeyaz oluşunu, buz gibi oluşunu, yok oluşunu söyle.
Çok zaman olmuştu diyordum kapım çalınmayalı. Ölüm haberli ya da habersiz şaka yapmayalı.
İnnalilllah demenin zamanı vurmuş şimdi. Sabrın, dayanmanın, ağlamanın, bilmenin zamanı dolmuş.
/Yandım/
Bilirsin infiradım, sende bilirsin;
Hiç boş gitmez ölüm ziyareti bittiğinde. Ödünç verdiğini geri aldığı gibi, sendede bırakmaz unutacaklarını. Unutulmamak için götürür, hatırlanmak için götürür, bir resmin soğukluğunda yüreğini yakanı bil diye götürür.
Kar yağıyor şimdi ağır ağır.
Görmediğim bir şey kaldı mı yaşamda derken, biliyorum ki daha çok imtihan var önümde.
Biliyorum ki daha çok karlar, yağmurlar, rüzgârlar dolduracak yüreğimi. Isınmama yardım et olur mu infiradım. Yeniden doğurmama acılarımı, her sancıda anlatmama yangınlarımı.
Yardım et.
Saçlarımı okşar mısın? Isıtır mısın buz olmuş kirpik uçlarımdaki damlaları?
Beni kucaklar mısın?
Korkuyorum çünkü.
Ölümün habersiz gelişinden, alıp götürüşünden, sinsice gülüşünden
Korkuyorum…
Nasıl çıkacak son nefesim diye beklerken, sol yanım acıyor.
Rahmete sığınıyorum korunaksız.
Rahmete kanıyorum.
Gel bu geceyi ölümle sonlandıralım olmaz mı?
Sen benim koynumdayken, sen benim her şeyimken, nasıl olsa herkes çekip gidecekken nefes nefese susalım.
Gel infiradım bu gece kapatalım gözlerimizi
Ölüme kapatalım…
alıntıdır
İnfiradım…
Ölümle üşüdüm bu defa yokluğunda. Zevkine oynanan bir kör ebe oyununda ansızın hayata yakalandım. Dipsiz bir kuyuda sobeledi beni.
/yaralandım/
Üşütüyor ölüm. Sımsıkı sarıldığın sana aşikâr örtülerini ansızın kaldırıp üzerinden, bir tarafa savuruveriyor sebepsiz. Birbiri peşine sığınan dişlerinin ağzındaki ürkek dansından habersiz, aniden ‘ben geldim ‘deyiveriyor.
/Kalakaldım/
Şimdi bir ağlama nöbetinde sığınıyorum koynuna. Başka bir şey kalmamış ellerimde bakıyorum. Ölümün gözlerimin önüne uzanmış cesedi ve beni kandırırcasına başta verip sonra geri aldığı hediyesi.
İşte hepsi bu.
Muamma değildi alın yazımda sureti aslında. Kadere razı olmakla ve inanmakla tamam kılmıştı ruhumu adı. Şimdi bu yabancıymış gibi gelmesi neden, hiç bilmiyormuşum gibi gelmesi.
/Yanıldım/
Söyle infiradım yangınlarımı!
Elimde kalan bir resimden ibaretken tutuşturduğumuz ateşlerimizden bahset.
Biliyorsun de, biliyordun de, biliyoruz de
Ama söyle.
Bir adım öten yaşamken, bir adım gerin ölümün aşikâr yüzü de.
Söyle…
Hep bildiğinin bembeyaz oluşunu, buz gibi oluşunu, yok oluşunu söyle.
Çok zaman olmuştu diyordum kapım çalınmayalı. Ölüm haberli ya da habersiz şaka yapmayalı.
İnnalilllah demenin zamanı vurmuş şimdi. Sabrın, dayanmanın, ağlamanın, bilmenin zamanı dolmuş.
/Yandım/
Bilirsin infiradım, sende bilirsin;
Hiç boş gitmez ölüm ziyareti bittiğinde. Ödünç verdiğini geri aldığı gibi, sendede bırakmaz unutacaklarını. Unutulmamak için götürür, hatırlanmak için götürür, bir resmin soğukluğunda yüreğini yakanı bil diye götürür.
Kar yağıyor şimdi ağır ağır.
Görmediğim bir şey kaldı mı yaşamda derken, biliyorum ki daha çok imtihan var önümde.
Biliyorum ki daha çok karlar, yağmurlar, rüzgârlar dolduracak yüreğimi. Isınmama yardım et olur mu infiradım. Yeniden doğurmama acılarımı, her sancıda anlatmama yangınlarımı.
Yardım et.
Saçlarımı okşar mısın? Isıtır mısın buz olmuş kirpik uçlarımdaki damlaları?
Beni kucaklar mısın?
Korkuyorum çünkü.
Ölümün habersiz gelişinden, alıp götürüşünden, sinsice gülüşünden
Korkuyorum…
Nasıl çıkacak son nefesim diye beklerken, sol yanım acıyor.
Rahmete sığınıyorum korunaksız.
Rahmete kanıyorum.
Gel bu geceyi ölümle sonlandıralım olmaz mı?
Sen benim koynumdayken, sen benim her şeyimken, nasıl olsa herkes çekip gidecekken nefes nefese susalım.
Gel infiradım bu gece kapatalım gözlerimizi
Ölüme kapatalım…
alıntıdır
ALLAHAISMARLADIK...
.
![[Resim: neguzelia8.gif]](http://img230.imageshack.us/img230/7189/neguzelia8.gif)
