[mehmedim]

yalnızlığın endamlı vakti içindeyim,
korkuyorum sanki yoklukta gömüleceğim.
bir elin hınzır dokunuşuyla irkilsem,
hay deyip sükutu isteyeceğim.
alnımı hep toprağa eğdim ayçiçeği gibi,
tam yürüyeceğim derken çakıldım kaldım taş gibi,
sevgiler büyüttüm haya gibi ar gibi,
bittin dediklerinde hay deyip iffeti isteyeceğim.
sonsuzlukta asılı sözcükleri topladım,
içinde gül vardı aldım kokladım,
bülbül gibi her dem onun için ağladım,
bırak git dediklerinde dikenini isteyeceğim.
ne zaman ömür biter bilinmez,
aşk ile yanınca ömür zamanla ölçülmez,
düşmezse sevgi kalbe o kişi sevilmez,
öldün dediklerinde aşk kefenini isteyeceğim.
ben böyle yokuşlarda kaldım,
şair mi denir yokuşta kalana,
düz yol bulsam sanki kurtulacağım,
bırak git dediklerinde seni isteyeceğim.....

muhammet karakaş

[Toprak]

ne zaman ömür biter bilinmez,
aşk ile yanınca ömür zamanla ölçülmez,