{EDITOR=<DIV><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD width="100%" bgColor=#ffffff><FONT class=option><B>Müjde Moiz!!!!!!!!!!</B></FONT></TD></TR><TR><TD bgColor=#ffffff colSpan=2><br><TABLE width="98%" align=center border=0><TBODY><TR><TD><A href="http://www.islamisite.com/modules.php?name=News&new_topic=19"></A><FONT class=content>Iki Yahudi arkadas, piyasayı arastirmislar ve o sene<br>hangi renkteki kumasin moda olacagini ögrenmislerdi.<br>Bütün varliklarini paraya çevirdiler. Piyasadaki bütün<br>haki kumaslari satin aldilar. Depolari bu renkteki<br>kumaslarla doldu ancak kimsenin bu kumaslara talip<br>olmadigi görüldü. Iki kafadar artik iflasin esigine<br>gelmislerdi. Moiz ve Aron dertli dertli oturuyorlardi.<br><br>Artik biçagin kemige dayandigi bir gün kapi çalindi ve<br>içeriye bir albay girdi:<br><br>- "Siz de dedi haki renkte kumas var mi?"<br>Kulaklarina inanamadilar. Hemen atildilar:- <br><br>"Evet albayim var, gösterelim" dediler.<br>Albay, dikkatle kumaslari inceledi.<br><br>- "Çok begendim," dedi. "Bu sene askerlere 200.000,<br>subaylara 50.000 adet haki renkte elbise yaptiracagiz.<br>Ancak tabii ki benim tek basima begenmem yetmez.<br>Generalimin de oluru lazim. Bana bir parça numune<br>verin. Yarın öglen 12'ye kadar telgraf çekersem iptal<br>ederim. Eger telgraf gelmezse kumaslari kesip imalata<br>baslayabilirsiniz."<br><br>O gece bitmek bilmedi. Kimi zaman ümitlendiler, kimi<br>zaman "ya iptal olursa" diye gögüs geçirdiler. Ertesi<br>gün saat 11, 11.30, 11.45, gözleri yolda, korku ile<br>postaciyi beklediler. "Gelmesin" diye dua ederek.12'ye<br>5 kala postaci sokagin kösesinden gözüktü.<br><br>"Belki bize gelmiyordur" diye ümitlendiler. Ancak<br>postaci gelip kapilarini çaldi. Moiz, büyük bir<br>kederle koltuga çöktü. Aron da çaresiz kapiyi açti.<br><br>Postacinin elinde bir telgraf vardi.<br>Aron titreyen elleri ile telgrafi açti, okudu ve<br>sevinçle seslendi:<br><br>- "Müjde Moiz, baban ölmüs!"<br></FONT></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE><br><br><br></DIV>EDITOR}
Ey Nefsim! Görüyorum ki tamamen dünya ile haşır neşir oldun tamamen ona bağlandın. Ondan hiç ayrılmak istemiyorsun. Gittikçe dünya muhabbeti ve mal hırsı her yanını sarıyor. Bir gün ölüm gelip seni biriktirdiğin maldan ve sevdiğin dünyadan ve dostlarından, arkadaşlarından ayıracağını düşünemez oldun. Öfke ile kalp kirdin, bilmezmisinki bir kalp kirmak kabeyi yikmak gibidir?
bilmezmisin???
bilmezmisin???
.