[cüneytkaya]

Başkalarının malını izinsiz kullanmak haramdır. Mesela arkadaşının kalemini ondan habersiz alıp, o kalemle bir mektup yazmak haram olur.

Arkadaşın cebindeki veya masasındaki şeker gibi şeylerini yemek de böyle caiz olmaz. Ancak çok samimi olduğu ve yüzde yüz izin vereceğini bildiği bir arkadaşın malını kullanmak veya yemek caizdir. Fakat bugün böyle arkadaş bulmak çok zordur. Bunun için suizanna sebep olacak şeylerden kaçmak gerekir.

Feth-i Musuli hazretleri, bir arkadaşının evine gitti. Arkadaşı evde yoktu. Hizmetçisi vardı. Ondan sandığın anahtarını istedi. Hizmetçi de tanıdığı için anahtarı verdi. Feth-i Musuli hazretleri sandığı açıp ihtiyacı kadar parayı alıp gitti. Arkadaşı bunu duyunca çok sevindi. Hemen hizmetçisini [kölesini] azat etti.

Bu yüksek dereceye varan eski büyükler, paraya ihtiyacı olunca, arkadaşlarına durumu bildirirler. Arkadaşları da (Ne kadar ihtiyacın var?) diye sormaz, cüzdanını çıkarıp verirlerdi. Arkadaşları da, ihtiyaçları kadarını cüzdanından alırlardı. Hatta bazıları, bir arkadaş, kendinden para istese, (Niye bunun ihtiyacını daha önce fark etmedim, niye onu istemeye mecbur ettim) diyerek üzülüp, ağlardı. Sık sık arkadaşına, ihtiyacının olup olmadığını sorarlardı. Zaten arkadaşa (Nasılsın?) demek, (Ne ihtiyacın varsa, söyle, mümkünse çaresine bakayım) demektir. Laf olsun diye nasılsın demek hakiki arkadaşlığa sığmaz.

[Seda]

Emeğine saglık.Paylaşım için sağol.