Peygamberimizin Hayati
01-12-2007, 01:53
Sabah olur…Her zamanki sabahlardan bir farkı olmayan sabahdır…Siz öyle zannedersiniz… Değildir…
Babanız çıkar karşınıza kapıyı açtığınızda, yüzünü yıkıyordur. Klasik sabah ritüeli tabii ki.
Değildir…
Nefes alamadığını görürsünüz, sesinin kesildiğini görürsünüz, renginin solduğunu görürsünüz.
Yere düştüğünü görürsünüz.
O can havliyle ne yapacağınızı şaşırırsınız, eliniz ayağınız birbirine dolanır. Otomobile nasıl bindiğinizin farkında bile olmazsınız.
Kucağınızdadır babanız, dağ gibi babanız. İçinizde koyacak yer bulamadığınız babanız, başı önüne düşmüş babanız, “Allahım bu sefer durmasın kalbi” diye yakardığınız babanız…
Nefes almaz/alamaz babanız, kalbi atmayı bırakır babanızın, kuçağınızda kaybedersiniz babanızı.
Hastaneye nasıl gelirsiniz? O kısacık yol ömür gibidir, bir ömrün karşılığı gibidir, babanızın karşılığıdır…Ne kadar uzarsa o yol babanız da o kadar uzaklaşır, kahredersiniz…
Sedyededir babanız. “Öldü” dersiniz… Demeye diliniz varmaz…Konduramazsınız…Devdir o, dağdır gözünüzde, “ölemez”dir o…
Yığılıp kalırsınız… Doktorlar babanızı tekrar hayata döndürmeye çalışırken sanki siz o hayata veda edersiniz…
“Döndü”…Anlamazsınız…”Kalbi döndü”…Durumu ileri derecede kritik, yoğun bakımda şu an, solunumunu cihaz yardımıyla yaptırıyoruz, şuuru kapalı…
Olsun, hala hayatta ya bu bile yeter…
Saatler geçer, günler geçer…Herkes dualar eder, herkes yanındadır, herkesin duası babanızın yanındadır, yaşamaya mecburdur, “melek” olmak için daha erkendir…
Hala aynıdır, nefes alamamaktadır, kendinde değildir…Uzaktan da olsa kapının kenarından görürsünüz babanızı. Babanızı ve baş ucundaki azrailini…Yalvarırsınız… “Daha değil”…
“Ama illa bir can alacaksan alacağın can o’nun canı olmasın, benim canım olsun”
“Az da olsa kendi başına soluk alıp veriyor”…Günlerdir duyduğunuz, günlerden sonra size umut vaad eden tek söz budur. Artık dünya yıkılsa da önemli değildir, yansa da önemli değildir kendi başına nefes alabilmiş ya daha ne olsun…Günlerdir gülmeyen yüzünüz, gülmeyi unutan yüzünüz, gözyaşı ile ıslanan yüzünüz nihayet bir umutla aydınlanır, “kurtulacak” diye hayal kurarsınız, hayal kırıklığına uğramaktan korkarsınız…
Ama düzelecektir her şey, düzelmeye mecburdur, eskisi gibi olmaya mecburdur, nasıl olursa olsun ama artık olsundur.
Babanız çıkar karşınıza kapıyı açtığınızda, yüzünü yıkıyordur. Klasik sabah ritüeli tabii ki.
Değildir…
Nefes alamadığını görürsünüz, sesinin kesildiğini görürsünüz, renginin solduğunu görürsünüz.
Yere düştüğünü görürsünüz.
O can havliyle ne yapacağınızı şaşırırsınız, eliniz ayağınız birbirine dolanır. Otomobile nasıl bindiğinizin farkında bile olmazsınız.
Kucağınızdadır babanız, dağ gibi babanız. İçinizde koyacak yer bulamadığınız babanız, başı önüne düşmüş babanız, “Allahım bu sefer durmasın kalbi” diye yakardığınız babanız…
Nefes almaz/alamaz babanız, kalbi atmayı bırakır babanızın, kuçağınızda kaybedersiniz babanızı.
Hastaneye nasıl gelirsiniz? O kısacık yol ömür gibidir, bir ömrün karşılığı gibidir, babanızın karşılığıdır…Ne kadar uzarsa o yol babanız da o kadar uzaklaşır, kahredersiniz…
Sedyededir babanız. “Öldü” dersiniz… Demeye diliniz varmaz…Konduramazsınız…Devdir o, dağdır gözünüzde, “ölemez”dir o…
Yığılıp kalırsınız… Doktorlar babanızı tekrar hayata döndürmeye çalışırken sanki siz o hayata veda edersiniz…
“Döndü”…Anlamazsınız…”Kalbi döndü”…Durumu ileri derecede kritik, yoğun bakımda şu an, solunumunu cihaz yardımıyla yaptırıyoruz, şuuru kapalı…
Olsun, hala hayatta ya bu bile yeter…
Saatler geçer, günler geçer…Herkes dualar eder, herkes yanındadır, herkesin duası babanızın yanındadır, yaşamaya mecburdur, “melek” olmak için daha erkendir…
Hala aynıdır, nefes alamamaktadır, kendinde değildir…Uzaktan da olsa kapının kenarından görürsünüz babanızı. Babanızı ve baş ucundaki azrailini…Yalvarırsınız… “Daha değil”…
“Ama illa bir can alacaksan alacağın can o’nun canı olmasın, benim canım olsun”
“Az da olsa kendi başına soluk alıp veriyor”…Günlerdir duyduğunuz, günlerden sonra size umut vaad eden tek söz budur. Artık dünya yıkılsa da önemli değildir, yansa da önemli değildir kendi başına nefes alabilmiş ya daha ne olsun…Günlerdir gülmeyen yüzünüz, gülmeyi unutan yüzünüz, gözyaşı ile ıslanan yüzünüz nihayet bir umutla aydınlanır, “kurtulacak” diye hayal kurarsınız, hayal kırıklığına uğramaktan korkarsınız…
Ama düzelecektir her şey, düzelmeye mecburdur, eskisi gibi olmaya mecburdur, nasıl olursa olsun ama artık olsundur.
![[Resim: lvbackni1qb7po7.gif]](http://img87.imageshack.us/img87/8817/lvbackni1qb7po7.gif)
.
![[Resim: tevbewp0hp9cw4.gif]](http://img507.imageshack.us/img507/4521/tevbewp0hp9cw4.gif)
