[nadide]

Adam yeni kamyonuna bakmak için evinden çıktığında, üç yaşındaki
oğlunun gayet mutlu bir biçimde elindeki çekiçle kamyonunun kaportasını
mahvettiğini görmüş. Hemen oğlunun yanına koşmuş ve çocuğun eline
çekiçle vurmaya başlamış. Biraz sakinleşince oğlunu hemen hastaneye
götürmüş. Doktor, çocuğun kırılan kemiklerini kurtarmaya çalıştıysa da
elinden bir şey gelmemiş ve çocuğun iki elinin parmaklarını kesmek
zorunda kalmış.Çocuk ameliyattan çıkıp gözlerini açtığında,bandajlı
ellerini fark etmiş ve gayet masum bir ifadeyle, Babacığım,kamyonuna
zarar verdiğim için çok üzgünüm." demiş ve sonra babasına şu soruyu
sormuş: "Parmaklarım ne zaman yeniden çıkacak?" Babası eve dönmüş ve
hayatına son vermiş...



Birisi masaya süt döktüğünde ya da bir bebeğin ağladığını işittiğinizde bu öyküyü hatırlayın. Çok sevdiğiniz birine karşı sabrınızı yitirdiğinizi anladığınızda, önce biraz düşünün. Kamyonlar onarılabilir, ama kırılan kemikler ve incinen duygular hiçbir zaman onarılamaz; genellikle kişiyle performansı arasındaki farkı göremeyiz. İnsan hata yapar. Hepimiz hata yaparız. Fakat öfkeyle ve düşünmeden yapılan şeyler insanı sonsuza kadar rahatsız eder. Harekete geçmeden önce durun ve düşünün. Sabırlı olun. Anlayış gösterin ve sevin.

[S_MecnuN]

çok güzel bi yazı paylaşım için sağol

[OGtr]

Çok güzeldi saol kanki benden sana rep

[nadide]

sizde saolun arkadaşlar teşekkür ederim.

[Toprak]

..."İnsan hata yapar. Hepimiz hata yaparız. Fakat öfkeyle ve düşünmeden yapılan şeyler insanı sonsuza kadar rahatsız eder. Harekete geçmeden önce durun ve düşünün. Sabırlı olun. Anlayış gösterin ve sevin."...
güzeldi saol nadide