Ben bir basortulu kizim!!!!!!!
Tüm Basörtülü kizlarla birlikte aciyor icim,
Ayni duygu ve düsünceleri yasiyorum.
Bayraga sarili yüregimin ici tepeleme vatan dolu, sevgi dolu: Her seye ragmen nefrete yer yok!
"Biz muhabbet fedaileriyiz, husumete vaktimiz yok.."
Barodan cikarildim, lojmanlardan kovuldum, okul kapilarinda aylar ayi agladim.
Cok hirpalandim, ama asla vaz gecmedim.
Vaz gecemem ki, bu benim inancim, yasam bicimim.
Modacilarin sözlerini dinleyen bastaci edilirken,
Allah´i dinleyenler neden hirpalaniyor, hic anlamiyorum?
Neden birakmiyorlar bizi bize?
Gecenlerde annem "zihin acikligi vermesi" icin dua ederken, "Büyüklerimize de dua et annecigim" dedim, "basiret ve sefkat vermesi icin."
Belki doktor olacaktim, biliyor musunuz? Ama hep ülkemde kalacaktim, Amerika`lara filan kacmayacaktim.
Ter kokulu amcalari muayene ederken yüzümü burusturmayacaktim. Bebeleri öz anne sefkatiyle bagrima basip, en uygun teshisi koymak icin en ince muayenemi yapacaktim.
Herkese esit davranacaktim. Sefkat ve sevgimi hic kaybetmeyecektim. Ilac alamayacak kadar parasiz hastalara yardimci olmaya calisacaktim. Daha sonra imkan bulursam babamin adina bir hastahane kurup fakirlere bedava bakacaktim.
Belki ögretmen olacaktim: Köy cocuklarina okuma yazma ögretecek, her gün yeni bilgiler verecektim. Bir günüm digerine benzemesin diye kendimi sürekli egitip yenileyecektim. "Adam gibi adam"lar yetistirecektim.
Belki hakim olacaktim:
"Hakk´in hatiri alidir, (yücedir) baska hatirlara bakilmaz" kuralinca sadece Hakk´in hatiri istikametinde calisacak,
Adalet dagitirken kili kirk yaracaktim.
Zengin-fakir farki gözetmeyecek, hatirli-siradan ayirimi yapmayacaktim. "Kuvvet haktadir"diyecek, "hak kuvvettedir" anlayisina dönüp bakmayacaktim.
Belki sadece bir anne olacaktim.
Anne olmak bir anlamda her sey olmaktir zaten,
Annelik kimliginde her sey olacaktim.
Ya da her sey olacak cocuklar yetistirecektim.
Imanli, kararli, kimlikli, kisilikli, namuslu, dürüst, güvenilir, caliskan, temiz, ahlakli, vatansever cocuklar..
Onlar zamanla Türkiye´yi yönetecekti.
Iste o zaman Türkiye´de yürek krizi olmayacakti.
Yürek krizi olmayinca siyasal ve ekonomik krizler de cikmayacakti.
Cünkü her sey yürekte baslar ve biter.
Yürekler krizden arinmissa siyaset de, ekonomi de, sosyal hayat da arinir.
Okuldan kovulsam da anne olurum elbet. Olurum, ama bilgisiz. Bilgisizligime ragmen, acaba, istedigim seviyede cocuklar yetistirebilir miyim?
Cok zor. Ögrenmeden nasil ögreneteceksiniz?
Peki, Ecevit´ler, Bahceli´ler, Yilmaz´lar, vsler... Okumami engellerken, ayni zamanda Türkiye´nin gelecegini engellediklerini bilmiyorlar mi?
Bir gün eminim ögrenecekler. O gün tüm okullarin tüm kapilari tüm okumak isteyenlere acilacak..
O günü sabirla, ama umutla bekliyorum. Binlerce basörtülü gibi...
Cünkü bende basörtülü bir kizim!..
Hatta ben bir basörtüsüyüm...
Tüm Basörtülü kizlarla birlikte aciyor icim,
Ayni duygu ve düsünceleri yasiyorum.
Bayraga sarili yüregimin ici tepeleme vatan dolu, sevgi dolu: Her seye ragmen nefrete yer yok!
"Biz muhabbet fedaileriyiz, husumete vaktimiz yok.."
Barodan cikarildim, lojmanlardan kovuldum, okul kapilarinda aylar ayi agladim.
Cok hirpalandim, ama asla vaz gecmedim.
Vaz gecemem ki, bu benim inancim, yasam bicimim.
Modacilarin sözlerini dinleyen bastaci edilirken,
Allah´i dinleyenler neden hirpalaniyor, hic anlamiyorum?
Neden birakmiyorlar bizi bize?
Gecenlerde annem "zihin acikligi vermesi" icin dua ederken, "Büyüklerimize de dua et annecigim" dedim, "basiret ve sefkat vermesi icin."
Belki doktor olacaktim, biliyor musunuz? Ama hep ülkemde kalacaktim, Amerika`lara filan kacmayacaktim.
Ter kokulu amcalari muayene ederken yüzümü burusturmayacaktim. Bebeleri öz anne sefkatiyle bagrima basip, en uygun teshisi koymak icin en ince muayenemi yapacaktim.
Herkese esit davranacaktim. Sefkat ve sevgimi hic kaybetmeyecektim. Ilac alamayacak kadar parasiz hastalara yardimci olmaya calisacaktim. Daha sonra imkan bulursam babamin adina bir hastahane kurup fakirlere bedava bakacaktim.
Belki ögretmen olacaktim: Köy cocuklarina okuma yazma ögretecek, her gün yeni bilgiler verecektim. Bir günüm digerine benzemesin diye kendimi sürekli egitip yenileyecektim. "Adam gibi adam"lar yetistirecektim.
Belki hakim olacaktim:
"Hakk´in hatiri alidir, (yücedir) baska hatirlara bakilmaz" kuralinca sadece Hakk´in hatiri istikametinde calisacak,
Adalet dagitirken kili kirk yaracaktim.
Zengin-fakir farki gözetmeyecek, hatirli-siradan ayirimi yapmayacaktim. "Kuvvet haktadir"diyecek, "hak kuvvettedir" anlayisina dönüp bakmayacaktim.
Belki sadece bir anne olacaktim.
Anne olmak bir anlamda her sey olmaktir zaten,
Annelik kimliginde her sey olacaktim.
Ya da her sey olacak cocuklar yetistirecektim.
Imanli, kararli, kimlikli, kisilikli, namuslu, dürüst, güvenilir, caliskan, temiz, ahlakli, vatansever cocuklar..
Onlar zamanla Türkiye´yi yönetecekti.
Iste o zaman Türkiye´de yürek krizi olmayacakti.
Yürek krizi olmayinca siyasal ve ekonomik krizler de cikmayacakti.
Cünkü her sey yürekte baslar ve biter.
Yürekler krizden arinmissa siyaset de, ekonomi de, sosyal hayat da arinir.
Okuldan kovulsam da anne olurum elbet. Olurum, ama bilgisiz. Bilgisizligime ragmen, acaba, istedigim seviyede cocuklar yetistirebilir miyim?
Cok zor. Ögrenmeden nasil ögreneteceksiniz?
Peki, Ecevit´ler, Bahceli´ler, Yilmaz´lar, vsler... Okumami engellerken, ayni zamanda Türkiye´nin gelecegini engellediklerini bilmiyorlar mi?
Bir gün eminim ögrenecekler. O gün tüm okullarin tüm kapilari tüm okumak isteyenlere acilacak..
O günü sabirla, ama umutla bekliyorum. Binlerce basörtülü gibi...
Cünkü bende basörtülü bir kizim!..
Hatta ben bir basörtüsüyüm...
____________________________________
En büyük felaketler içinde bile ümidini kaybetme, unutma ki ilik, sert kemiğin içinden çıkar. (Hafız Şirazi)
.