[kybele_45]

(Bir gazeteden okuduğum bir yazı dizisi gerçek olmuş bir yaşam)

Birbirini seven, birbirlerine olesiye bağlı bir çift; arkadaşlar arasında gıpta ile bakılan bu çift bir gün ansızın sorgusuz sualsız erkek tarafından bırakılır.Kızda çok çabalanır yıkmayalım bu sevgiyi diye sürekli sorar bir hatamı yaptım, bendenmi sıkıldın diye çocuk hiçbirine cevap vermez kız yinede pes etmez sürekli peşinde yalvarmaya başlar en sonunda çocuk sevmediğini, eski heycanın kalmadığını söyler.Kız yıkılır napıcağını bilemez sonra evine gitmeye kara verir Çünkü böyle bitemezdi inanmıyodu onun söylediklerine ve evine gittiğinde taşınmış olduklarını öğrenir.İkincikez yıkıntıya uğrar.En sonunda kızda gurur yapıp ben yapıcağımı yaptım o sevmiyosa bende sevmem der ama sürekli onu düşünür.Aradan aylar geçer.Bir gün kız evde otururken arkadaşlarından biri telefon açıp acele görüşmeleri gerektiğini çok önemli bir şey olduğunu söyler.Kızda telaşlanır noldu diye arkadaşıda gelince görüşelim der.Arkadaşı hemen gelir elinde gazete bir yazıyı okutur.Bu yazıyıda bilirsiniz gazeteye başından geçen üzücü bir olayı yazarlar ve çocukta oraya bir yazı hazırlamış ve yazdıkları söyle;
Dünyanın en mutlu erkeğiydim bir zamanlar öyle bir insanla beraberdimki tapılacak bir kadın ,ölürdük birbirimiz için okadar çok seviyorduk birbirimizi takii ben hasta olduğumu öğrenene kadar kankanseriydim sonum yoktu sevdiğim insana söylesem benimle birlikte oda ölürdü biliyorumki yanımdan bir dakika ayrılmıyacağını ben eridikçe oda eriyecekti kıyamadım yapamazdım hakkım yoktu onun hayatını maffetmeye çok düşündüm on doğrusu ayrılmaktı sevmediğimi söyleyecektim ve söyledim yüzüne bile bakamadım içim öyle çok acıyodu ki ama başardım başarır başarmaz başka yere taşındık izimizibulmasın diye; şimdi tetavi oluyorum umudumyok olsada ne olurki yaşamak için sebebim bile yok..altada ismini yazmışlar...
Kız bunu okuyunca hıçkırıklar içinde kalır yazılan hayat onlara ait, isimde tutuyordu arkadaşına sarılır yalvarmaya başlar biran önce bulalım bunu diye kızı zorbela sakinleştirir.Arkadaşı düşünmeye başalar tek çare gazeteye başvurmaktı yazıyı verenin adresinden çıkabilirlerdi ve baş vururlar.Gazetede bulunamaz çnk yazı mektupla gelmiş adres falan yoktur.Gazetedeki insanlarda yardımcı olmak için hergün o yazıyı verenın lütfen gazeteye başvurması için ilan verirler.Aradan zaman geçer bir telefon gelir gazeteye çocuğun annesidir telefon açan gazetecilerde oğlunuzla görüşmek istediklerini söylerler.Annede ne yazıkki oğlumu kaybedeli 3 gün olduğunu yazınızıda yeni gördüğünü söyler.Gazetecilerde bunu kıza uygun dilde anlatırlar. Kız büyük bir yıkıntı yaşar.Sevdiği insana

seni afetmicem ,bana ikigünlük ömrünü çok gördün,Ne olurdu ogünlerde yanında olsaydım, hiç vicdanın sızlamadımı, hiçmi acımadın bana ikigünü çok gördün yetinirdim ben o iki günle diyerek bağıra bağıra ağlar......

[Aysema Sultan]

çok kötü bir durum

[_RANGER_]

insan üzülüyo valla kötü olmuş

[my_angel]

ben olsaydım ne yapardım bilmiyorum ama katlanması çok zor bi durum Allah kimsenin başına wermesin

[Hercai_21]

gerçekten çok köötü bir durum .kendimi ikisinin yerine de koymak istemem doğrusu