[münacat]

Alıntı
Muhammed Raşid Hazretlerinin (k.s) sağlığında kardeşi ve halifesi Abdülbaki Hazretlerine soruluyor:

- Seyidim, kitaplarda rabıtanın çeşit çeşit tarifleri yapılmış,
siz nasıl yapıyorsunuz?

Abdülbaki Hz. şöyle buyuruyor:

- Rabıta akşam namazından sonra yapılır.

-15 dakikadan az olmaz, bir buçuk saate kadar uzayabilir.

-Rabıta yapacak olan yüzünü kıbleye döner ,

-Otururken sağ ayağını sol ayağının altından çıkarır,

-Gözlerini yumar, 25 Estağfirullah çeker.
Estağfirullahlar ile günün ağırlıkları ve dünya didişmelerinden kirlenen kalbi temizlemeye başlar.

-Daha sonra Sultanımızı azim, nurani ve latif makamda düşünür.
Mesela bir kürsüde durduğu yerin başından arş-ı ala?ya uzanan nurani bir sütun tasavvur eder.

Allah?ın rahmeti Sultanımızın başına nurani bir sütunla iner ve birleşir.

Mürid o nurani sütundan nurani bir ziyanın kılıç gibi kendi kalbine aktığını düşünür.

Kalpteki günahların mermere damlayan asit gibi kalpte yara açtığını düşünerek bu nurun o yaralara merhem olup kalbi cilaladığına inanır.

Cilalaya cilalaya bir hafta rabıtanın içinde kaybolursa, rabıtası yoğunluk kazanır ve o insan istikamet sahibi olur.

Tarikattan çıkmak istese de artık çıkamaz.

- Ya Seyidim, bir insanın rabıta zamanında bir işi olsa bu rabıtayı sonra kaza mı edecek?

Şöyle cevap verdiler:

- Bizi birisi çağırırsa 25 Estağfirullah çekip gözümüzü açarız.

Giderken gözler açık olduğu halde rabıta devam eder.

Mecbur olmadıkça konuşmayız.

Elimiz işte olsa bile, gönlümüz rabıtada olur.