Peygamberimizin Hayati
28-09-2006, 09:45
Yüregimizin koptugu... icimizin acidigi... mantigimizin dondugu... o anlar.
Elbet ki sebeplerimiz oluyor... bizi üzen, yüzümüzden gülümseyisimizi bir darbede, sanki ebediyen alan olaylar yasiyoruz. Hic birsey eskisi gibi olmayacak... dedigimiz anlar. Dünyanin tüm renklerinin bir anda soldugu anlar. Yasanan tüm sevinclerin ve tüm sevdalarin anlamini yitirdigi anlar.
Yasam an`lardan olusmuyor mu ? Yasadigimiz o büyük mutluluklar kadar, hüzünlü anlarimizda önemli. Bu anlari bir araya topladigimizda elde ettigimiz yasamimizdir zaten.
Önemli olanda zoru basarmak degil mi... umudumuzun tükenmeye basladigi o anlarda, yüregimizi egmeden yarina dogru ilerleye bilmek. O büyük acilarin hissedip, büyük bir hasar tasimadan... sevincin baslayip bittigi gibi, hüzünün de elbet bitecegine inanmak. Hatta inanmak ta yeterli degil aslinda... bilmek önemli... emin olmak.
Bu satilari öyle bir yaziyorum ki sanki ben hic üzülüp aci cekmiyorum...sanki hüzünlü anlarimda umudumu yitirmeyip, yarinin güzel olacagini düsünüyorum.
Tabii ki öyle degil... öyle anlarda en son aklima gelen yarinin güzellik getirecegi oluyor. Ama yarin güzellikler icinde bir mucize gibi geliyor her zaman.
Cogu zaman hüzünlerimin altinda gercek nedenler olmadiginin da farkindayim. Duygulu bir sarkida... bir kac siir sözünde... burkuluyor icim. Sonra kapilip gidiyorum, hayatimda ki " keske "`lere... ve her "keske" nin ardindan dedigim " ama" lara.
Biliyorum ki bunu cogumuz ayni böyle yasiyoruz... canimiz aci cekmek, hüzünlenmek istiyor. Hatta bir kac damla göz yasinin ardina saklanip, kendimizi gücsüz hissetmekten zevk bile aliyoruz. Gitgide daha bir derinlere batiyoruz hüzün denizinde ve o derinlerde daha da üzülebilecegimiz nedenler buluyoruz. Aciyla beraber öyle bir aciliyoruz ki bu denizde... bazen karaya geri dönmek icin, kürek cekecek gücümüz bile kalmiyor.
Gülmek, eglenmek kadar... hüzün de önemli bence! Bittigimizi, tükendigimizi bir an icin hissetmek te önemli... cünkü böylelikle mutlulugu daha bir derinden hissedebiliyoruz. Hayatimizda ki herseyin kiymetini ve degerini bize verdigi veya verebilecegi aci ile ölcüyoruz.
![[Resim: canim2sw2.gif]](http://img100.imageshack.us/img100/974/canim2sw2.gif)
Elbet ki sebeplerimiz oluyor... bizi üzen, yüzümüzden gülümseyisimizi bir darbede, sanki ebediyen alan olaylar yasiyoruz. Hic birsey eskisi gibi olmayacak... dedigimiz anlar. Dünyanin tüm renklerinin bir anda soldugu anlar. Yasanan tüm sevinclerin ve tüm sevdalarin anlamini yitirdigi anlar.
Yasam an`lardan olusmuyor mu ? Yasadigimiz o büyük mutluluklar kadar, hüzünlü anlarimizda önemli. Bu anlari bir araya topladigimizda elde ettigimiz yasamimizdir zaten.
Önemli olanda zoru basarmak degil mi... umudumuzun tükenmeye basladigi o anlarda, yüregimizi egmeden yarina dogru ilerleye bilmek. O büyük acilarin hissedip, büyük bir hasar tasimadan... sevincin baslayip bittigi gibi, hüzünün de elbet bitecegine inanmak. Hatta inanmak ta yeterli degil aslinda... bilmek önemli... emin olmak.
Bu satilari öyle bir yaziyorum ki sanki ben hic üzülüp aci cekmiyorum...sanki hüzünlü anlarimda umudumu yitirmeyip, yarinin güzel olacagini düsünüyorum.
Tabii ki öyle degil... öyle anlarda en son aklima gelen yarinin güzellik getirecegi oluyor. Ama yarin güzellikler icinde bir mucize gibi geliyor her zaman.
Cogu zaman hüzünlerimin altinda gercek nedenler olmadiginin da farkindayim. Duygulu bir sarkida... bir kac siir sözünde... burkuluyor icim. Sonra kapilip gidiyorum, hayatimda ki " keske "`lere... ve her "keske" nin ardindan dedigim " ama" lara.
Biliyorum ki bunu cogumuz ayni böyle yasiyoruz... canimiz aci cekmek, hüzünlenmek istiyor. Hatta bir kac damla göz yasinin ardina saklanip, kendimizi gücsüz hissetmekten zevk bile aliyoruz. Gitgide daha bir derinlere batiyoruz hüzün denizinde ve o derinlerde daha da üzülebilecegimiz nedenler buluyoruz. Aciyla beraber öyle bir aciliyoruz ki bu denizde... bazen karaya geri dönmek icin, kürek cekecek gücümüz bile kalmiyor.
Gülmek, eglenmek kadar... hüzün de önemli bence! Bittigimizi, tükendigimizi bir an icin hissetmek te önemli... cünkü böylelikle mutlulugu daha bir derinden hissedebiliyoruz. Hayatimizda ki herseyin kiymetini ve degerini bize verdigi veya verebilecegi aci ile ölcüyoruz.
her kum tanesi bir özlemse ben seni dünyalar kadar özledim...
.
