[HAZAR]

Hayat, skor tabelası tutmak değildir.
Kaç arkadaşınız olduğu ya da kaçının sizi arkadaş kabul ettiği değildir.
Bu hafta sonu için planlarınızın olması değildir. Hafta sonu yalnız olmanız da değildir.
Hayat, şu sıralar sevgilinizin olması değildir. Geçmişte kaç sevgilinizin olduğu da değildir.
Bugüne kadar hiç sevgilinizin olmaması da değildir. Sizi kimin öptüğü değildir.
Hayat, ailenizin serveti değildir. Hangi okula gittiğiniz değildir. Ne kadar güzel ya da çirkin olduğunuz değildir.
Giydikleriniz, ayakkabılarınız değildir. Ne çeşit müzik dinlediğiniz değildir.
Ne kadar akıllı olduğunuz değildir. Herkesin size verdiği akıl notu hiç değildir.
Hayat standart testlerin belirlediği kişiliğiniz de değildir.
Hayat, bir kağıda dökülmüş hayat hikayeniz ve bu hayat hikayesini kimin kabul ettiği de değildir.
AMA HAYAT;
Kimi sevdiğiniz, kimi incittiğinizdir.
Kimi mutlu, kimi mutsuz ettiğinizdir.
Sizin olanları koruyabilme ya da mahvedebilmenizdir.
Dostluklarınızdır.
Neyi söylediğiniz ve neyi kastettiğinizdir.
Hangi önemli hüküm ve kararları verdiğiniz ve de niçin verdiğinizdir.
İçinizde sevgiyi taşımak, büyütmek ve dağıtmaktır.
Ama en önemlisi, yalnız başına asla gerçekleştiremeyeceğiniz bir şeyi yapmak,
Hayatınızı, başka insanların kalbine dokundurabilmektir.
Başkalarının kalplerini etkileyecek yolu ancak siz seçersiniz.
Ve hayat bu seçimlerdir zaten.
Hayat silgi kullanmadan resim çizme sanatıdır.
Ve insanlar böyle büyürler...
Unutmayın;
Yaşama kendimizden ne katarsak, yaşamdan da onu alırız...

[Ahuzar]

Nedense hep geçmişe bir özlem duygusu büyüyor içimizde...
Acılarımı kimsesizliğime yükleyip, uzayıp giden yollara düştüm. Yorgun, yetim ve yaralı. İçimde bin yangınla çıktım yola. Ben ki, sevdanın çöllerinde ayrılıkların en büyük hasretini çektim Kavuşmak için gönlümü yollara düşürdüm.

Suskunluğumu delicesine haykırmak isterken, içime ağuları akıttım ve öylece sustum. Kara bir diken gibi yuttum ve içime yığılıp öğlece kalakaldım. İçimdeki yangını, yüreğimdeki yarayı, gözlerimdeki damlayı sorma. Hasretlere dayayıp başımı, hüzünle geçip giden günlere, gecelere döndüm sırtımı .Yorgun, yetim ve yaralı. Gönlümün duvarına kocaman bir sevda resmi çizdim, bir de ateş yaktım ocağıma dağ gibi.Ki, okyanuslar söndüremez.

[HAZAR]

AHUZAR SÜPERSİN...!!!
Eline YÜREGİNE saglık...
Çok güzel yorumlamışsın kendi pencerenden hayatı.
Herkesin kendine göre bir yaşadıgı hayat ve hayatın içersindeki oynadıgı rol;kısacası alın yazısı dedigi kaderi var.Sonuçda Herkes yaşayacak öyle veya böyle bu hayatı yani kaderini.
Önemli olan bizler hayata ne verip ne kattıysak;karşılıgını almak üzere mücadele ediyoruz.Hayatın içerisinde kendimize bir yer bulma gayretkeşligi içersinde olan bizler; acılarımızı ve sevinçlerimizi oluşduracak,paylaşacak insanlar ve ortamlar manzumesi içinde yaşarken;yaşamın bize kattıgı  gerçeklerin ve birikimlerinde sürekli duamız ve temennimiz,ugraşımız,hedefimiz sadece güzel insanlar ve olaylarla buluşmak.Ama bu malesef mümkün degil.
Hayat o kadar acımasız ki bize neler ne süprizler hazırlıyor hiç bilemiyoruz. Girmişiz bir dünya gailesine yuvarlanıp gidiyoruz.Geçmişimizi neden özlüyoruz;çünkü mevcut sistem ve hayat bizleri sürekli elimine ederek;bizi biz yapan manevi degerlerden,sevdamızdan,sevgilerimizden koparıp maddeselleşdiriyor.Sevgiler,Aşklar,Paylaşmalar kalmadıkca gerçek sevgiyi,seveni bulmakda zorlanıyoruz.Sonuçda da bulamıyoruz.Hüsran olan hicranlı hayatın matemine kendimizi kaptırıyoruz .Hep geçmişde yaşanan,yalansız,umarsız,gerçek sevgileri, sevdaları aşkları irdeledikçe gözlemledikçe; neden bende o sevdanın içersinde yokum diye hayıflanıyoruz.Kısacası ahla vahla geçiyor ahir ömrümüz.Hüzün basıyor her giden sevdanın arkasından bakdıkca ulaşamadıkca ama çare yok yollar dik ve dikenli yükümüz agır ve kırılgan yapacak çok fazla bir şey yok.Çünkü sevdalıların gerçek sevenlerin sevgilerini,sevgisini,hayata bakışını,yitikligini,yetimligini gönül dünyalarındaki fırtınaları dertlerini seninde dedigin gibi okyanuslar almıyor kimsede  anlamıyor...!!!
Gene hüzünlendim...
Bu arada bir şarkı geldi aklıma...

Üstadın şarkısı; çok sever dinlerim...

Dertliyim ruhuma hicrânımı sardım da yine
İnlerim şimdi uzaklarda solan gün gibiyim
Gecenin rengini kattım içimin matemine
Sönen ümid ile günden güne ölgün gibiyim

Bahtımın yıldızı sanmıştım seni
Sensiz karanlıktır her günüm, Leyla
Ayrılık Mecnun’ a döndürdü beni
Dertliyim yürekten, üzgünüm Leyla

Sevda yaman bir çile / Çekenler düşer dile
Ayrılık ölüm gibi / Giden gelmiyor, Leyla

Gülüm yaprağım soldu / Gönlüme hazân doldu
Bir ömür harâb oldu / Onu bilmiyor Leyla
SADETTİN KAYNAK...

SAYGILARIMLA...

[S_MecnuN]

ARKADAŞLAR NE GÜZEL ŞEYLER YAZMIŞSINIZ ELLERİNE YÜREKLERİNİZE SAĞLIK


BENİM İÇİN HAYAT İLK DEFA GİTTİĞİM BİR YOL GİBİDİR. KARŞIMA NE ÇIKACAĞIMI BİLMEDEN YÜRÜRÜM NEYLE KARŞILAŞACAĞIMI BİLMEDEN... Kİ BÖYLE OLDUĞU İÇİN BEN MUTSUZ OLACAĞIMI HESAPLAMAMIŞTIM. VE ÖYLEDE OLDU.. YAZILAR İÇİN SAĞOLUN SAÇMALIYORUM SANIIRM...

[Ahuzar]

Gönül penceremi sonuna dek acımak, müjdeleyici rüzgarlar estirmek isterdim odamda…Tüm kötülüklere, yanlışlıklara, haksızlıklara inat umut yeşersin isterdim yüreğimde.
Gün sevgisizlerin günü mü, dersiniz? Bir nefes almak kadar kısa ömrümüzde?…Sevgi ateşinde vuslat gülleri açacak elbet. İhtirasların günü değil sevgilerin günü olacak elbet…Yaratılışta gönüllere işlenen sevgi, yaşadıkça yok olmayacak elbet…Gönül dağında sevgi bayrağı, biz yaşadıkça dalgalanacak.
“Sessizlik kazanımda kaynıyor çığlıklarım.
Duymak değil hissetmektir muradım…”

[hivda]

selamın aleyküm arkadaşlar,
Rabbim ki, bizleri kimse anmazken andı ve bizi yoktan var etti. O nedenle ki hayat bizim için şükür mekanıdır. Rabbimin bize buyuk armağanı hatta hayatı bize bizi de hayata armağan etmiştir. Hayat nimettir bizler ki bunun farkında değiliz. Hayat zaman dilimi olan an’larla doludur ve bunlar birbirini kovalar ve biz hala bunun farkına varmamaktayız. Hayata doğru bakabiliyorsak ki içinde hep güzellikler olduğunu fark edeceğizdir. Bizler ki bu guzellikleri görmemek için hep kalp gözlerimizi kapatmış ve nefsimizin gözlerini açmış bulunmaktayız bu nedenle hayat çoğu insan için üstünlüktür karşısındaki ezme içgüdüsü hırstır. Guzelliklerin ve mutluluğun farkına ancak belimiz doğrulduğunda yada bir musibet geldiğinde varırız. Çünkü telafisi olmayan anlarla doludur hayat. Ben derim ki bu içinde bulunduğumuz bize armağan olan hayatı ve içinde bulundurduğu güzel nimetlerin ve bu nimetlerle dolu anların doğru değerlendirirsek bizi yoktan var eden Rabbim ölümümüzden sonra 2,kez var edecektir ve en güzel mübarek sonu olmayan bir armağanla yaşatacaktır. Selam ve dua ile….