Peygamberimizin Hayati
28-11-2006, 16:29 
..::İMKANSIZ AŞK YOKTUR::..
--------------------------------------------------------------------------------
Çok iyi hatırlıyorum, 9 Temmuz 2005’de başladı bizim hikayemiz. Onu, hayatımın aşkını böyle bir şekilde tanıyacağım aklımın ucundan bile geçmezdi. Ankara’da oturuyorum, o gün evdeydim. Amcamın oğluyla bi müzik kanalını dinliyorduk. Hani kanallarında altından mesajlar geçer ya, bir yandanda onları okuyoruz. Bir mesajda ben göndereyim dedim. Yazdım bi mesaj gönderdim. Sıradaki parça “Bütün Yalnızlara” diye. 10 dakika sonra yayınlandı mesaj. Bazı mesajlar geçiyordu alttan. Tanışmak ister misin, tanışalım mı falan. Ama mesajda telefon numarası msn adresi falan yazamıyorsunuz. Yazdığınız taktirde yayınlanmıyor mesajınız. Yine bi mesaj yazdım ben, ama bu sefer sonunda telefon numaramı yazmak istiyordum. Açık olarak yazsam yayınlamıyorlar mesajı. Nasıl yazarımda yayınlatırım diye düşünürken aklıma bir fikir geldi. Telefon numara mesajın sonuna şifreleyerek yazdım. Rakamları mesaj yazarken kullandığımız gibi harflerle yazdım, gönderdim. Mesaj aynen yayınlandı. Ama mesajlar çok hızlı geçiyordu. Birinin o mesajı görüp, okuyup, onun bir telefon numarası olduğunu anlamasına ve numarayı alıp bana mesaj atmasına ihmal bile vermiyordum.
1 saat sonra bir mesaj geldi. “Merhaba ben Ay… mesajınızı gördüm. Tanışalım mı” diye. O şaşkınlıkla onun adını “evet” diye kaydetmiştim telefona. Ama ilginçtir ki ondan başka kimse mesaj göndermedi. O numarayı sadece o fark etmişti. En başından hayran kalmıştım onun zekasına. O gün akşama kadar mesajlaştık. Akşam olunca da aradım. Çok sıcak ve tatlı bir sesi vardı. İlk zamanlar sadece iki arkadaş gibi konuşuyorduk. Sonraları iyice alıştık birbirimize. İyice bağlanmıştık artık. Artık sık sık konuşuyorduk. Onula konuşmaya doyamıyordum. Onun sesi, muhabbeti büyük mutluluk, huzur veriyordu. Yaklaşık 1 ay sonra asker gittim. Giderken “bekler misin” dedim, “beklerim” dedi. 1 aylık acemi birliği eğitimi süresince çok az görüşme imkanımız oldu. Korkuyordum onu kaybetmekten. Askerliğimi yedek subay olarak yaptığım için görüşme imkanımız daha çok oluyordu. Her akşam msn’de konuşuyorduk. Tamam demiştim artık, aradığım kişiyi buldum sonunda. İlişkimiz ciddi yönde ilerliyordu. Evlilikten falan konuşmaya başladık. Konuşmaları, mantıklı, yerli yerinde ve zekiceydi. Hayran kalmıştım ona.
Tanışalı 4 ay olmuştu. msn’de konuşuyorduk ama daha yüz yüze görüşememiştik. O İstanbul’a ablalarının yanına tatile gittiğinde bende izin alarak İstanbul’a gittim. Onu ilk gördüğüm anı unutamıyorum. Her an gözlerimde onu ilk görüşüm. 1 hafta dolaştık İstanbul’da. Ablasının evine misafirliğe gittim. Tanıştık, onları da çok sevmiştim çok sıcak kanlı insanlardı. Onu çok seviyordum. Onun için her şeyi yapardım. Askeriyeden aldığım izin bittiğinde artık ayrılık vakti geldiğinde çok zor olmuştu. Çünkü çok alışmıştım ona.
Daha sonraları konuşmalarımız devam etti. Benim askerliğim bitince o İstanbul’a geldi yine. Bende gittim yanına. 1 hafta kadar kaldım yine. Beraberliğimizden ailesinin hepsinin haberi vardı (babası hariç). Orada abisiyle, ablalarıyla tanıştım. Onlarda anlamışlardı artık ciddiyetimizi.
Tanışalı 15 ay oldu. Ve çok mutluyuz. Hayatımın aşkıyla bu şekilde tanışacağım aklımın ucundan bile geçmezdi. Sen mesajı şifreleyerek yazacaksın, o mesajı bir okuyacak, anlayarak sana karşılık verecek, onunla her konuda anlaşıp mutlu olacaksın. Biri bana böyle söyleseydi sadece gülerdim galiba. Beraber çok mutluyuz. Gelecek yaza evlenmeyi düşünüyoruz. Her şey çok güzel. Böyle devam eder inşallah. Hayatınızda sevdiğinizin kıymetini bilin.
Sevgiler……
--------------------------------------------------------------------------------
Çok iyi hatırlıyorum, 9 Temmuz 2005’de başladı bizim hikayemiz. Onu, hayatımın aşkını böyle bir şekilde tanıyacağım aklımın ucundan bile geçmezdi. Ankara’da oturuyorum, o gün evdeydim. Amcamın oğluyla bi müzik kanalını dinliyorduk. Hani kanallarında altından mesajlar geçer ya, bir yandanda onları okuyoruz. Bir mesajda ben göndereyim dedim. Yazdım bi mesaj gönderdim. Sıradaki parça “Bütün Yalnızlara” diye. 10 dakika sonra yayınlandı mesaj. Bazı mesajlar geçiyordu alttan. Tanışmak ister misin, tanışalım mı falan. Ama mesajda telefon numarası msn adresi falan yazamıyorsunuz. Yazdığınız taktirde yayınlanmıyor mesajınız. Yine bi mesaj yazdım ben, ama bu sefer sonunda telefon numaramı yazmak istiyordum. Açık olarak yazsam yayınlamıyorlar mesajı. Nasıl yazarımda yayınlatırım diye düşünürken aklıma bir fikir geldi. Telefon numara mesajın sonuna şifreleyerek yazdım. Rakamları mesaj yazarken kullandığımız gibi harflerle yazdım, gönderdim. Mesaj aynen yayınlandı. Ama mesajlar çok hızlı geçiyordu. Birinin o mesajı görüp, okuyup, onun bir telefon numarası olduğunu anlamasına ve numarayı alıp bana mesaj atmasına ihmal bile vermiyordum.
1 saat sonra bir mesaj geldi. “Merhaba ben Ay… mesajınızı gördüm. Tanışalım mı” diye. O şaşkınlıkla onun adını “evet” diye kaydetmiştim telefona. Ama ilginçtir ki ondan başka kimse mesaj göndermedi. O numarayı sadece o fark etmişti. En başından hayran kalmıştım onun zekasına. O gün akşama kadar mesajlaştık. Akşam olunca da aradım. Çok sıcak ve tatlı bir sesi vardı. İlk zamanlar sadece iki arkadaş gibi konuşuyorduk. Sonraları iyice alıştık birbirimize. İyice bağlanmıştık artık. Artık sık sık konuşuyorduk. Onula konuşmaya doyamıyordum. Onun sesi, muhabbeti büyük mutluluk, huzur veriyordu. Yaklaşık 1 ay sonra asker gittim. Giderken “bekler misin” dedim, “beklerim” dedi. 1 aylık acemi birliği eğitimi süresince çok az görüşme imkanımız oldu. Korkuyordum onu kaybetmekten. Askerliğimi yedek subay olarak yaptığım için görüşme imkanımız daha çok oluyordu. Her akşam msn’de konuşuyorduk. Tamam demiştim artık, aradığım kişiyi buldum sonunda. İlişkimiz ciddi yönde ilerliyordu. Evlilikten falan konuşmaya başladık. Konuşmaları, mantıklı, yerli yerinde ve zekiceydi. Hayran kalmıştım ona.
Tanışalı 4 ay olmuştu. msn’de konuşuyorduk ama daha yüz yüze görüşememiştik. O İstanbul’a ablalarının yanına tatile gittiğinde bende izin alarak İstanbul’a gittim. Onu ilk gördüğüm anı unutamıyorum. Her an gözlerimde onu ilk görüşüm. 1 hafta dolaştık İstanbul’da. Ablasının evine misafirliğe gittim. Tanıştık, onları da çok sevmiştim çok sıcak kanlı insanlardı. Onu çok seviyordum. Onun için her şeyi yapardım. Askeriyeden aldığım izin bittiğinde artık ayrılık vakti geldiğinde çok zor olmuştu. Çünkü çok alışmıştım ona.
Daha sonraları konuşmalarımız devam etti. Benim askerliğim bitince o İstanbul’a geldi yine. Bende gittim yanına. 1 hafta kadar kaldım yine. Beraberliğimizden ailesinin hepsinin haberi vardı (babası hariç). Orada abisiyle, ablalarıyla tanıştım. Onlarda anlamışlardı artık ciddiyetimizi.
Tanışalı 15 ay oldu. Ve çok mutluyuz. Hayatımın aşkıyla bu şekilde tanışacağım aklımın ucundan bile geçmezdi. Sen mesajı şifreleyerek yazacaksın, o mesajı bir okuyacak, anlayarak sana karşılık verecek, onunla her konuda anlaşıp mutlu olacaksın. Biri bana böyle söyleseydi sadece gülerdim galiba. Beraber çok mutluyuz. Gelecek yaza evlenmeyi düşünüyoruz. Her şey çok güzel. Böyle devam eder inşallah. Hayatınızda sevdiğinizin kıymetini bilin.
Sevgiler……
.
