[Kayranalan]

{EDITOR=<DIV><P class=MsoNormal style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><SPAN style="FONT-FAMILY: 'Comic Sans MS'"><FONT size=3>Günlerden bir gün, köylerden birinde, adamın birinin eşeği, kuyunun&nbsp; birine düşmüş. <br>Niye düşer, nasıl düşer sormayın. Eşek bu. Düşmüş işte.<br>Belki kör bir kuyuydu, ağzı tahtayla kapatılmıştı belki, üzerine&nbsp; de&nbsp; toprak dökülmüştü.<br>Zamanla tahta çürüdü, zayıfladı, toprakta biten otları yemek isteyen eşeğin ağırlığını çekemedi ve güm. <br>Hayvancık saatlerce acı içinde kıvrandı, bağırdı kendi dilinde.&nbsp; Ayıptır söylemesi, anırdı yani.<br>Sesini duyan sahibi gelip baktı ki vaziyet kötü.<br>Zavallı eşeği kuyunun dibinde melul mahzun bakınıyor.&nbsp; Üstelik yaralanmış. <br>Karşılaştığı bu durumda kendini eşeği kadar zavallı hisseden&nbsp; adamcağız köylüleri yardıma çağırdı.<br>Ne yapsak, ne etsek, nasıl çıkarsak soruları havada kaldı.<br>Sonunda karar verildi ki kurtarmak için çalışmaya değmez. <br>Tek çare, kuyuyu toprakla örtmek.<br>Ellerine aldıkları küreklerle etraftan kuyunun içine toprak attılar.<br>Zavallı hayvan, üzerine gelen toprakları, her seferinde silkinerek&nbsp; dibe döktü.<br>Ayaklarının altına aldığı toprak sayesinde her an biraz daha&nbsp; yükseldi . <br>Ve sonunda yukarıya kadar çıkmış oldu.&nbsp; Köylüler ağzı açık bakakaldı.<br><br>Hayat, bazen bizim de üzerimize abanır.&nbsp;&nbsp; Ne bazeni, çoğu zaman.<br><br>Toz toprakla örtmeye çalışanlar çok olur.<br><br>Bunlarla başetmenin tek yolu, yakınıp sızlanmak değil, düşünüp silkinmek ve kurtulmak, aydınlığa adım atmaktır. <br><br>Kör kuyuda olsak bile...</FONT><br><br><br></SPAN></P></DIV>EDITOR}

[M_Leyla]

{EDITOR=<DIV>tşkrler eline sağlık</DIV>EDITOR}